به گزارش ایسنا، «کوارتت زهی لایپزیگ» با هنرنمایی چهار نوازنده‌ی آلمانی در قالب سی‌ویکمین جشنواره موسیقی فجر اجرا شد. این گروه پیش از اجرای 27 بهمن‌ماه خود در تالار وحدت، در «حمام وکیل» شیراز و «خانه هنرمندان ایران» در تهران نیز برنامه اجرا کردند.
تیلمن بونینگ - نوازنده ویلن - در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس موسیقی ایسنا، اظهار کرد: برخلاف خبرهایی که پیش از آمدن به ایران می‌دیدیم یا می‌شنیدیم، مخاطبان ایرانی را بسیار تحصیلکرده و با فرهنگ یافتیم. این تجربه‌ی خوبی برای ما بود و امیدوارم این اجرا، اجرای آخر ما در ایران نباشد.
او در ادامه، درباره کنسرت‌شان در تالار وحدت که با اجرای قطعه‌ای ساخته لوریس چکناواریان - رهبر ارکستر و موسیقی‌دان ایرانی - پایان یافت، توضیح داد: ما چکناواریان را پیش از این نمی‌شناختیم؛ پارتیتور این قطعه از طرف او برای ما فرستاده شد و ما هم پذیرفتیم که این قطعه را اجرا کنیم.
او در همین زمینه افزود: قطعه‌ی نوشته‌شده توسط چکناواریان را یک روز قبل از اجرا در جشنواره موسیقی تمرین و آن اجرا را به‌عنوان هدیه‌ای کوچکی به چکناواریان و دیگر ایرانی‌ها تقدیم کردیم.
بونینگ درباره‌ی پاره شدن سیم‌های دو ساز در طول اجرای این گروه تالار وحدت نیز اظهار کرد: خشک بودن هوا سبب پاره شدن سیم سازها شد.
این نوازنده گفت: تالار وحدت از نظر سالن و فضا، بسیار مطابق و شبیه بناهای اروپایی است. البته ما در ابتدای ورودمان به ایران، اجرایی را در «حمام وکیل» شیراز داشتیم و با توجه به این‌که برای اولین‌بار چنین فضایی را تجربه کردیم، تجربه‌ی جالب، خوب و مثبتی برای ما بود.
او اضافه کرد: تالار وحدت بهترین سالن در ایران بود که در آن اجرا داشتیم، هرچند این تالار سن بزرگی دارد و بیشتر برای سخنرانی یا اجرای ارکستر مناسب است؛ اما با توجه به ظرفیت زیادی که دارد، می‌توان کوارتت را نیز در آن اجرا کرد.
این هنرمند درباره قطعات انتخابی برای اجرای‌شان نیز توضیح داد: قطعاتی را که از بتهوون، موتزارت و برامز برای این کنسرت انتخاب کردیم، قطعاتی معمولی بودند که برای هر رپرتوآری که یک کوارتت زهی اجرا می‌کند، انتخاب می‌شوند.
او اظهار کرد: ما احترام ویژه‌ای برای روبرت شومان - آهنگساز آلمانی دوره رمانتیک - قائل هستیم، به همین دلیل یکی از قطعات او را در خانه هنرمندان ایران نواختیم. شومان نیز در شهر لایپزیگ آلمان بوده و خانه‌ای که او قرن‌ها پیش در آن زندگی می‌کرد، دیوار به دیوار خانه‌ی کودکی من است. همچنین فرهنگ شومان، فرهنگی است که در آن زندگی کرده‌ایم، به همین دلیل دریافت و فرهنگ موسیقیایی نزدیکی با او داریم.
بونینگ همچنین توضیح داد: به‌جز قطعه موتزات، تمام قطعاتی که در جشنواره موسیقی اجرا کردیم، از دوره رمانتیک بودند.
این نوازنده ویلن با اشاره به تشویق مخاطبان ایرانی در میان موومان‌ها، تصریح کرد: اگرچه در اروپا نیز گاهی این اتفاق‌ها رخ می‌دهد، اما در واقع این کار (تشویق در میان اجرای قطعات) نباید انجام شود.
او با بیان این‌که نزدیک به 28 سال است با دیگر اعضای این گروه در حوزه موسیقی کار می‌کند، گفت: این گروه در زمان دانشجویی ما در آکادمی موسیقی شهر لایپزیگ آلمان شکل گرفت. تشکیل این گروه در ابتدا، بیشتر با هدف تفریح و سرگرمی بود؛ اما پس از این‌که در مسابقاتی شرکت کردیم و جوایزی گرفتیم، موضوع برای ما جدی شد.