براساس گزارش نيچر، اين نقشه كه براساس داده‌هاي گردآوري شده تصويري در سال‌هاي 2000 تا 2013 تدوين شده‌است، سه عامل متفاوت را بررسي مي‌كند: دماي هوا، موجود بودن آب و تراكم پوشش ابرها. با تحليل روند تغيير اين متغييرها در گذر زمان، در كنار بررسي همزمان پوشش گياهي،محققان توانستند مناطقي را شناسايي كنند كه نسبت به تغييرات اقليمي حساس‌تر هستند.
به گفته آليستر سدون از دانشگاه برگن در نروژ، اين تحقيق يك روش‌شناسي كمي را براي ارزيابي شدت نسبي واكنش اكوسيستم به نوسانات اقليمي در اختيار دانشمندان قرار داده‌است. اين نوع اطلاعات مي‌تواند براي ارزيابي اكوسيستم در مقياس ملي كاربردي باشد و از آنجايي كه ماهواره‌ها به تصويربرداري‌هاي خود ادامه مي‌دهند و داده‌هاي ماهواره‌اي هرروز تكميل‌تر مي‌شوند، مي‌توان در بازه زماني طولاني‌تر معيارهاي مورد نظر را بهبود بخشيده و تكميل‌تر ساخت.
در اين پروژه نقشه كل زمين در شبكه‌اي متشكل از قسمت‌هاي 3.2 كيلومتر مربعي ترسيم شد كه هر بخش از بيشترين تا كمترين درجه حساسيت به تغييرات اقليمي درجه بندي شده‌اند. برخي از مناطق، مانند صحراي بزرگ آفريقا يا قطب جنوب مناطقي خالي از سكنه يا پوشيده از يخ درنظر گرفته شده‌اند.
مناطقي كه در نقشه به رنگ سبز نشان داده شده‌اند، در برابر تغييرات اقليمي از كمترين ميزان آسيب‌پذيري برخوردارند، به بياني ديگر بهتر مي‌توانند خود را با تغييرات اقليمي كه در اين پژوهش مد نظر قرار دارند، خود را تطبيق دهند. در مقابل مناطقي كه به رنگ قرمز مشخص شده‌اند به شدت در برابر تغييرات اقليمي آسيب‌پذيرند و تغيير در الگوي آب و هوايي به شدت روي اين مناطق اثر خواهد‌داشت. بخش شمالي آمريكاي جنوبي و مناطق اسكانديناوي اروپا در ميان اين مناطق قرمز قرار دارند.
مناطق كوهستاني و جنگل‌هاي باران‌زا كه هردو از اكوسيستم متوازني برخوردارند نيز در برابر تغييرات اقليمي حساس هستند. به گفته محققان، شناسايي معيارهاي بزرگ براي تعيين كميت واكنش‌هاي اكولوژيكي به تغييرات اقليمي استراتژي حياتي براي ارزيابي وضعيت اكوسيستم جهاني به شمار مي‌رود؛ چالش بعدي درك عوامل تاثيرگذار و فرايند‌هاي اكولوژيكي است كه منجر به ايجاد چنين الگوهايي مي‌شوند.
اين نقشه در آينده تكامل بيشتري پيدا خواهد‌كرد و ديدگاه بهتري از تاثيرات طولاني مدت تغييرات اقليمي بر بخش‌هاي مختلف جهان ايجاد خواهد‌كرد.