خيابان ناصرخسرو از ميدان امام‌خميني(ره) آغاز شده، در میانه‌ی راه به خیابان سعدی و صور اسرافیل می‌رسد و نقطه‌ی پایاني ناصرخسرو، تقاطع خيابان پانزده‌خرداد است.
خیابان ناصرخسرو برای خودش یک بازار متنوع است. از خیابان پانزده‌خرداد که وارد شوی. ابتدا مغازه‌هایی را می‌بینی که پرچم و زنجیر و وسایل مربوط به عزاداری محرم و مناسبت‌هاي مذهبي می‌فروشند.
در خیابان ناصرخسرو و کوچه‌ها و خیابان‌های اطرافش، لوازم عکاسی، بورس وسایل و تجهیزات پزشکی و بهداشتی، کتاب‌فروشی‌هاي متعدد و به‌خصوص از ناشران کتاب‌هاي مذهبی، مواد صنعتی و شیمیایی يا پوشاک و لوازم آرايشي هم پیدا می‌شود.
خانه‌ی کودک ناصرخسرو که زیر نظر انجمن حمایت از حقوق کودکان، خدمات آموزشی و مددکاری به کودکان ارائه می‌کند، در کوچه‌ي خدابنده‌لو قرار دارد. این خانه‌ی کودک در امور کودکانِ کار فعال است و بازارچه‌ی خیریه‌ای هم دارد.
در سال‌های اخیر بخشی از این خیابان به مسیر پیاده‌ی گردشگری و تجاری یا همان «پیاده‌راه» تبدیل شده است.
گفتني است تاریخ احداث این خیابان به سال ۱۲۸۵ هجری قمری برمی‌گردد و پیش از آن این نقطه از شهر، خندقِ قسمتی از ارگ سلطانی بوده است. پس از ساخت خندق جدید، خندق قدیم را پرکرده و آن را به خیابان تبدیل می‌کنند كه به‌فرمان ناصرالدین‌شاه «ناصریه» نام می‌گیرد.
نام اين بنا «سراي روشن» است و در سال 1311 تأسيس شده. طبقه‌ي اول اين سرا، سراسر مغازه است.
دارالفنون را همه مي‌شناسند؛ نخستين مدرسه‌ي ايران كه در زمان اميركبير تأسيس شد.
از اين بناهاي قديمي در كوچه پس‌كوچه‌هاي ناصرخسرو زياد ديده مي‌شود.
بعضي از خانه‌ها و بناهاي قديمي خيابان ناصرخسرو به شيوه‌ي زيبايي بازسازي شده‌اند و از همان بيرون معلوم است كه زندگي در اين بناها به گرمي جريان دارد.
اين ميدانگاه در ابتداي كوچه‌ي مروي قرار دارد و سكوهاي پر تعداد آن پذيراي مردمي است كه لذت خوردن فلافل‌هاي خيابان ناصرخسرو را تجربه مي‌كنند.
اين سقاخانه‌ي قديمي هم در كوچه‌ي خدابنده‌لو قرار دارد و هنوز رهگذران را سيراب مي‌كند.
نمايي از كوچه‌ي مروي كه به زيبايي بازسازي شده است.
كار با چرخ‌دستي يكي از مشاغل مهم بازار و اطراف آن محسوب مي‌شود. اين‌جا خيابان ناصرخسرو، ابتداي خيابان سعدي جنوبي است.
عكس‌ها: مهبد فروزان