فوتبالیست‌ها، وزنه برداران، بسکتبالیست‌ها، کشتی‌گیران، والیبالیست‌ها و... همه تحت تاثیر رشته ورزشی خود، اخلاق خاصی دارند. پس اگر سر تمرین یک تیم فوتبال بروی، با نگاه‌های زیرچشمی بازیکنانی مواجه می‌شوی که با توجه به شهرتشان، منتظر پریدن جلو و سلام کردنت هستند.
قصه وزنه‌برداران جور دیگری نوشته می‌شود، آنها تمرین می‌کنند و همزمان مشغول سربه‌سر گذاشتن با یکدیگر هستند اماکاری به کار اطرافیان ندارند یعنی توقعی ندارند که تو سلام کنی و بگویی که چقدر کار شما درست است.
اگر هم سلام کردی، با احترام جواب سلامت را می‌دهند. اما کشتی‌گیران از همه ویژه‌ترند. اگر سر تمرین سرآمد تیم‌های کشتی - که همان تیم ملی است – بروی، این تمایز را احساس می‌کنی. اکثر کشتی‌گیران سرشان پایین است و روبهرو را نگاه نمی‌کنند. آرام می‌روند، آرام می‌آیند و معمولا در تمرین صدایشان از حد خاصی بالاتر نمی‌رود اما ویژگی آنها وقتی مشخص می‌شود که به چند متری شما برسند.
پس قبل از اینکه فرصت کنی نحوه سلام کردنت را تنظیم کنی، به تو سلام می‌کند و چنان تحویلت می‌گیرد که فکر می‌کنی تو ورزشکار معروفی هستی و او یکی از هواداران. البته این تفاوت‌ها کم‌کم در حال از بین رفتن است ودر میان هر گروه، شخصی خارج از این خصوصیات پیدا می‌کنی.
با وجود این، حمید سوریان یک کشتی‌گیر است که بسیاری از خصوصیات ورزش‌اش را حفظ کرده؛ کشتی‌گیر فرنگی تیم‌ملی با 3مدال جهانی پی‌درپی.
- بعد از گرفتن 3طلای مسابقات جهانی انگیزه‌ای برای تمرین‌کردن و مسابقه دادن داری؟
صددرصد. چون به نظر من گرفتن طلای المپیک بسیار مهم تر است. ضمن اینکه می‌خواهم مدال‌هایم را کامل کنم؛ همین هم سبب می‌شود که هم انگیزه بسیار زیادی برای تمرین کردن داشته باشم و هم تلاشم را چند برابر کنم تا بتوانم مدال طلای المپیک را به دست بیاورم. البته این دوره اردوهایمان زودتر شروع می‌شود و امیدوارم با برنامه‌ریزی‌های کادر فنی و مسئولان بتوانیم نتایج خوبی در المپیک کسب کنیم.
- ظاهرا این طوری است که تو سالی یک‌بار در مسابقات جهانی شرکت می‌کنی و مدال طلا را برمی‌داری و می‌آوری؟
نه، این‌طور هم نیست، چون هم امسال هم سال قبل من در 2 تورنمنت شرکت کردم و طلای مسابقات آسیایی را گرفتم اما اینکه مقام دیگری به دست نیاوردم، بیشتر به خاطر قرعه بد بوده مثلا در بعضی مسابقه‌ها - که در 68 کیلوگرم کشتی می‌گرفتم - مجبور شدم مقابل کشتی‌گیر ارمنستانی باخت مصلحتی بدهم تا با کشتی گیر رژیم صهیونیستی روبهرو نشوم. البته اگر به صورت کلی به مسابقات نگاه کنید، این‌گونه می‌شود که من سالی یک‌بار طلا می‌گیرم اما به هر جهت در مسابقات دیگر هم شرکت می‌کنم.
- 3 مدال جهانی در چند سالگی؟
22.
- فکر نمی‌کنی در این سن رسیدن به چنین مقام‌هایی مغرورت کند؟
ان‌شاءالله که هیچ وقت دچار غرور نشوم. برای مغرور شدن لازم است که به مقام‌هایت فکر کنی و آنها را بزرگ تصور کنی اما من اصلا به مقام‌هایم فکر نمی‌کنم. بیشترین دلیلم هم برای تلاش‌کردن، تشکر از کسانی است که برایم زحمت کشیدند؛ یعنی روی تشک می‌روم تا این زحمات را جبران کنم. خانواده‌ام به خصوص برادربزرگم - آقای محمد بنا - و مربیان حال حاضر تیم ملی کسانی هستند که انتظار دارند تلاش‌های من به نتیجه برسد و من دلیل اصلی‌کشتی گرفتن‌ام این است که غرور هم ندارم.
- از این 3 مدال کدام یکی دوست داشتنی‌تر است؟
مدال اول شیرینی دیگری داشت.چون از جوانان آمده بودم و هیچ کس انتظار چنین نتیجه‌ای را نداشت، البته مدال دوم - به خاطر انتقاد‌هایی که از من می‌شد- بسیار به موقع بود و همین مدال هم سبب شد سهمیه المپیک را به دست بیاورم اما هر چه فکر می‌کنم مدال اول خیلی بهتر بود.
- و سخت‌ترین بازی‌ای که تجربه کردی؟
همه بازی‌های جهانی سخت است و معمولا در هر دوره‌ای مسابقه نهایی بیشتر از بقیه، اما این فینال برای من سخت‌ترین مسابقه 3دوره جهانی‌ام بود.
- این کشتی گیر را که یک بار دیگر شکست داده بودی.
همین کار را سخت‌تر می‌کرد چون برای دومین بار بود که با این کشتی‌گیر کره‌ای کشتی می‌گرفتم و او کاملا من را می‌شناخت. اما برای اینکه توضیح کاملی بدهم باید بگویم که طی این 3دوره مسابقه جهانی هیچ تایمی را به حریفم واگذار نکرده‌ام. اما کشتی‌گیر کره‌ای برای اولین بار در یک تایم شکستم داد تا بعد از آن شکست بیشترین استرس را داشته باشم اما خدا را شکر توانستم باز هم او را ببرم و اول شوم.
- این دوره چطور؟ فکر نمی‌کنم بازی اول زیاد سخت بوده باشد.
قبل از اینکه به تشک بروم هم می‌دانستم که استرالیا کشتی‌گیر قدرتمندی ندارد اما کشتی‌های بعدی بسیار سخت بود. مخصوصا که این دوره 43 کشتی‌گیر بودند - که 8 نفر از دوره قبل بیشتر بود - و به همین دلیل قبل از فینال 5کشتی‌گیر دیگر را هم شکست دادم.
- کشتی گیر دانمارکی در دور دوم خیلی اذیت‌ات کرد؟
خودم هم می‌خواستم در این مورد توضیح بدهم. دو تا کشتی‌گیر خیلی اذیتم کردند؛ یکی همین کشتی‌گیر دانمارکی و بعدی هم کشتی‌گیر رومانیایی. این 2نفر قدشان از من کوتاه‌تر بود و خیلی سخت از پسشان برآمدم.
- در مورد تو شنیدهایم که با تاکتیک روی تشک می‌روی.
100درصد. کشتی حریفان را نگاه می‌کنم و برنامه‌ای برای خودم می‌ریزم که در هر لحظه چه کارکنم.
- این استفاده از کلمه تاکتیک توی کشتی کلا عجیب است، چون مثلا در فوتبال معنی کار تیمی و تاکتیک مخلوط شده. توضیح بیشتری در مورد تاکتیک در کشتی می‌دهی؟
مثلا مقابل همین کشتی‌گیر دانمارکی که قد کوتاهی داشت، خوب می‌دانستم که در سر پا امتیاز نمی‌دهد و برای همین، طوری برنامه‌ریزی کردم که کشتی‌ام را در خاک ادامه دهم تا بتوانم امتیاز بگیرم که اتفاقا موفق هم شدم در خاک از او امتیاز بگیرم.
- شنیدهایم آقای بنا هنوز هم در تاکتیک‌هایت کمک می‌کند.
بالاخره آقای بنا در کشتی من خیلی موثر بوده اما اشخاص دیگری هم - که در حال حاضر کادر فنی تیم ملی هستند - به من کمک می‌کنند تا بتوانم نتیجه بهتری بگیرم.
- برای زندگی‌ات چه برنامه‌ای داری؟
هیچ برنامه‌ای.
- مگر می‌شود؟
فعلا همه چیز من در المپیک خلاصه می‌شود و به هیچ چیز دیگر فکر نمی‌کنم. یعنی فرصت ندارم که فکر کنم .
- خدای نکرده اگر نتوانستی به مقامی برسی چه کار می‌کنی؟ چون این طور به نظر می‌رسد که همه زندگی‌ات را روی رسیدن به مدال المپیک سوار کرده‌ای؟
خب خیلی سخت است که نتوانم به چنین مقامی برسم اما به هر حال نرسیدن به مدال در این دوره ممکن است قسمتی از تقدیر من باشد. من تمام تلاشم را می‌کنم تا اگر نتوانستم به مقامی برسم، مجبور به سرزنش خودم نشوم. ضمن اینکه شرایط سنی من اجازه حضور دوباره در المپیک را می‌دهد. اما به هر حال اگر خدا نخواهد هیچ اتفاقی نمی‌افتد.
من فکر می‌کنم همه قهرمانی‌هایم به خاطر خواست او بوده چون فقط من تلاش نمی‌کنم وتمام بچه‌های تیم ملی هم زحمت‌شان را می‌کشند اما این خداست که می‌خواهد من به قهرمانی برسم. همیشه وقتی به روی تشک می‌روم، می‌گویم راضی‌ام به رضای تو.
- و با این شرایط بعد از المپیک چه کار می‌کنی؟
آن موقع مطمئنا آرامش بیشتری می‌گیرم. می‌توانم به زندگی‌‌ام فکر کنم چون بعد از المپیک فقط 23سالم است و هنوز هم می‌توانم برای کشورم افتخار کسب کنم.
- معنی کسب افتخار برای کشور چیست؟
هیچ احساس آرامشی بزرگ‌تر از کسب مدال برای ایران وجود ندارد. اوج آن هم به زمانی مربوط می‌شود که روی سکو ایستاده‌ای و سرود کشورت را می‌خوانند و پرچمش را بالا می‌برند. واقعا آن لحظات لذتبخش است که مردم سایر کشورها به احترام پرچم کشورت - که هویت تو هم هست - می‌ایستند و در دلشان می‌گویند این یک ایرانی است.
- به غیر کشتی به کار دیگری هم مشغولی؟
نه.
- زندگی می‌چرخد؟
بعد از المپیک به این چیزها فکر می‌کنم. البته همین الان هم مشکلات مالی زیادی دارم اما ترجیح می‌دهم که مزاحم هدفم نشوند.
- دلیل رکود کشتی در این چند سال اخیر چیست؟
کشتی فرنگی در چند سال گذشته ثابت کرده مستحق توجه بیشتری است چون با پیشرفت مواجه شده اما در مورد کشتی آزاد بهتر است از مسئولان تیم ملی و فدراسیون سؤال کنید چون جواب بهتر و درست‌تری به شما می‌دهند.
- اصلا چرا کشتی فرنگی را شروع کردی؟
خانواده من همه کشتی فرنگی کار می‌کردند، مثل برادر بزرگترم و من هم به همین دلیل کشتی فرنگی را انتخاب کردم.
هت تریک طلایی سوریان
تورنمنت 2003لهستان محل اولین فصل درخشش حمید سوریان بود. کشتی‌گیر 18 ساله ایرانی در این مسابقات فقط برای کسب تجربه فرستاده شده بود وکسی از او انتظار مقام نداشت اما مدال برنز کسب شده توسط او ثابت کرد که می‌تواند آینده‌ای درخشان داشته باشد. سوریان در آن مسابقات تنها با اختلاف یک امتیاز از قهرمان المپیک شکست خورد تا با قهرمان سال 2003 جهانی مقام مشترک سوم را به دست بیاورد.
شرایط سنی مناسب سوریان سبب می‌شد تا بتواند در رده‌های دیگر کشتی بگیرد و تجربه کسب کند و در همین راستا، او در سال 2004 مدال نقره جوانان جهان را به گردن آویخت. اما برای به طلا تبدیل شدن این مدال نقره، فقط به یک سال احتیاج داشت تا در سال 2005 قهرمان جوانان جهان نام بگیرد. در این میان، سال 2005 سال معرفی سوریان به عرصه ورزش بود چون او موفق شد قهرمان بزرگسالان جهان هم بشود.
در آن سال، سوریان به تیم ملی دعوت شد اما حسن رنگرز حاضر نشد در مقابل او در مسابقه درون اردویی قرار بگیرد تا این کشتی‌گیر20 ساله برای تیم ملی بزرگسالان روی تشک برود. اوج شگفتی‌سازی او هم به دیدار مقابل لازارو ریواس - دارنده 4 مدال طلا، نقره و برنز جهان و المپیک از کوبا - برمی‌گشت که موفق شد حریف قدر خود را شکست دهد. البته فینال هم برای سوریان سخت بود چون با نایب قهرمان کره‌ای جهان در سال 2004 کشتی می‌گرفت.
اما پارک چول هم نتوانست مانع قهرمانی کشتی‌گیر ایرانی شود. بعد از این قهرمانی، سوریان 9ماه از مسابقات به دور بود و جداگانه تمرین می‌کرد. نتیجه این دوری در مسابقات آذربایجان به چشم آمد. او در این مسابقات نتوانست به مدالی بهتر از برنز دست پیدا کند و در مسابقات لهستان هم حذف شد و به این ترتیب حضورش در مسابقات جهانی در ابهام قرار گرفت.
اما اعتماد مربیان تیم ملی به سوریان دومین مدال طلای جهانی او را همراه داشت. بعد از مسابقات جهانی، حضور در دوحه می‌توانست به طلسم قهرمانی – آن هم فقط در مسابقات جهانی - پایان دهد اما مصدومیت اجازه نداد تا او بتواند مدالی به غیر از مدال‌های جهانی داشته باشد.
البته در مسابقات قهرمانی آسیا در قرقیزستان یک مدال طلا به دست آورد تا بتواند به مدال نگرفتن در تورنمنت‌های دیگر پایان دهد. در سال 2007 هم شرایط قهرمانی سوریان وکسب سهمیه المپیک کاملا مشخص بود.
او کشتی‌گیرانی از استرالیا، آمریکا، دانمارک، رومانی و کره جنوبی را از پیش رو برداشت تا برای سومین بار قهرمان جهان شود و به رکوردی جدید در کشتی فرنگی ایران دست پیدا کند.