یکی از مشکلاتی که بسیار دارای اهمیت است شیوه کار پلیس راهور است که از امکانات به روز بهره نمی‌برد.
این موضوع یکی از مهمترین دغدغه‌های پلیس راهور است. در واقع هنوز پلیس ابزار مدیریتی مناسب در اختیار ندارد. پلیس نمی‌تواند به شیوه سنتی ترافیک را کنترل کند.
امروزه پلیس باید مجهز به سیستم‌های کنترلی روز باشد. استفاده از دوربین‌ها و تجهیزات پیشرفته روز یکی از اولویت‌های اصلی پلیس است. اما با همه اینها هنوز نتوانسته‌ایم امکانات روز را برای ارائه خدمات بهینه به جامعه فراهم کنیم.
حتی دوربین‌هایی که به وسیله آن بتوان ترافیک را کنترل کرد در اختیار پلیس نبوده بلکه شهرداری آن را در اختیار داشت که با هماهنگی‌های انجام شده تعدادی از ماموران پلیس برای هدایت ترافیکی به مرکز کنترل ترافیک که در اختیار معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری است منتقل شده برای انجام خدمات.
تهران که هر روز در حدود 15 میلیون سفر شهری در آن انجام می‌شود باید زیر نظر پلیس و با برنامه ریزی این ارگان بتواند کمترین مشکل را داشته باشد. پلیس باید بر همه تقاطع‌ها و گذرگاه‌ها نظارت کامل داشته باشد تا در صورت بروز مشکل در کمترین زمان به محل حادثه اعزام شود. این یک واقعیت است که ما هنوز در برخورد با متخلفین امکان آن را نداریم که استفاده از امکانات روز اقدام کنیم. شهرداری باید در شهر امکانات به روز را فراهم آورد تا پلیس نیز بتواند به فعالیت بپردازد و از حضور فیزیکی پلیس در سطح شهر کم شود.
به عنوان مثال برای اعمال طرح زوج و فرد باید چقدر نیروی انسانی در یک شعاع 90 کیلومتری مستقر شود تا از تخلف شهروندان جلوگیری شود. در تمام جهان کنترل ترافیک با شیوه‌های نوین الکترونیکی انجام می‌گیرد اما در تهران با وجود آنکه در رده شهرهای متناسب به لحاظ بهره گیری از شیوه‌های جدید شهر نشینی است هنوز نتوانسته‌ایم این مهم را به سامان برسانیم.
مسلما در این شیوه پلیس از هدف اصلی و اساسی خود باز می‌ماند. پلیس باید عبور و مرور را تسهیل کند نه آنکه در کنار چهارراه‌ها عامل بازدارندگی باشد. این دیوار گوشتی که در اطراف محدوده طرح کشیده‌شده در واقع فرزندان ما هستند که بدلیل نداشتن امکانات ناکافی و به روز دچار آسیب‌های جدی قرار دارند و این سئوال مهم که آیا نمی‌توان با استفاده از تجهیزات کارکرد پلیس را بهتر کرد و ارتباط مردم و پلیس را دگرگون کرد.