ملی‌گرایی در برمه (نام قدیم میانمار) را نخستین بار «انجمن مردان جوان بودایی» مطرح کردند و سبب ایجاد حرکتی در این زمینه شدند.
این انجمن به سرعت در تمام میانمار هوادارانی پیدا کرد. نهضت راهبان بودایی در میانمار رهبران و قهرمانان زیادی هم دارد. راهب اوتاما، سیندا و ویسارا معروف‌ترین آنان هستند. راهب ویسارا در زندان یانگون بر اثر اعتصاب غذا مرد.
نقش راهبان بودایی در سیاست و فرهنگ مردم میانمار آنقدر زیاد است که حتی به بایکوت کردن در زبان مردم میانمار «تابیک ماوک» می‌گویند که به معنی پشت‌و رو کردن ظرف صدقه راهبان بودایی است.
عمده بودایی‌های میانمار از فرقه "تراوادا" هستند. بخشی نیز از مدارس بودایی جنوب میانمار پیروی می‌کنند. 89 درصد مردم میانمار بودایی هستند.
این بودایی‌ها را در چند گروه اصلی می‌توان تقسیم‌بندی کرد: بمار (برمه‌ای‌ها)، شان، راخاین (آراکانی‌ها)، مون، کارن و چینی‌ها که به جامعه برمه‌ای‌ها پیوسته‌اند.
اهمیت مذهب بودا در تاریخ میانمار را می‌توان از روی نقشه‌های هوایی این کشور درک کرد که پر است از نشانه‌های معابد بودایی. تعداد معابد این کشور آنقدر زیاد است که میانمار را کشور معبدها نامیده‌اند.
معبد شوئیداگون در این کشور در میان هزاران افسانه و داستان اسطوره‌ای غرق شده است و همراه است با زندگی هزاران انسان که ایمانشان را با زندگی در این معبد ثابت کردند. این معبد تظاهرات و اعتصاب‌های زیادی را هم به خود دیده است. دانشجویان و راهبان هر گاه که با سیاستی مشکل داشتند با حضور در مقابل این معبد اعتراض خود را اعلام می‌کردند.
هر روستا در میانمار یک معبد و یک مدرسه مذهبی دارد. سابقه مذهب بودا در میانمار به هزار سال پیش برمی‌گردد. فرهنگ کشور میانمار را می‌توان کاملا با فرهنگ و سنت‌های بودایی یکی دانست.
سال نوی فرقه برمه سینگ‌یار نام دارد که با نام جشن آب هم شناخته می‌شود. اصل این مراسم از آیین هندو می‌آید، اما در عین حال زمانی است برای برگزاری جشن شین‌بیو. این جشن زمانی برپا می‌شود که پسری از فرقه برمه می‌خواهد وارد مدرسه مذهبی شود.
ی
البته پسران فرقه برمه مجبور نیستند به طور طولانی مدت به مدارس مذهبی بروند و به همین اندازه که آیین‌ها و آداب را بیاموزند کافی است.
زمان برپایی سینگ‌یار تقریبا مصادف است با آغاز بهار و مهمترین تعطیلات رسمی در میانمار است. مهمترین تعطیلات رسمی بعد از سینگ‌یار، مراسم «ماه کامل» است. در این روز بودا به دنیا آمد و در همین روز هم مرد و به نیروانا پیوست. در این روز بودایی‌ها به یاد او و آموخته‌هایش درخت بودا را آبیاری می‌کنند.