ژانر جنايي و معمايي در سينماي ايران هر از گاهي بروز و ظهور دارد. و عمدتا هم با شكست مطلق روبرو شده است.اكران خشم و هياهو در نوروز اما جالب توجه جلوه‌گري مي‌كند.
هومن سيدي پيش از نشان داده بود كه سينما را مي‌شناسد. البته هنوز زود است كه او را با معاصراني مثل فرهادي و يا حاتمي كيا و... مقايسه كنيم اما هرچه باشد آثار او سكانس‌هاي زجر‌دهنده كمتر دارد. شايد از اين جهت كه خشم هياهو بيشتر در ژانر معمايي است اين سكانس‌هاي خوب بيشتر در فيلم نمايان شده باشند.
فرم و محتوا در خشم و هياهو البته تازه نيست.هرچند فرم در سينمايي مثل ايران كه معضل ژانر دارد كمي تا قسمتي برجسته‌تر از محتوا جلوه‌گري مي كند. يكي از جالب‌ترين همين سكانس ها؛ روايت دختر متهم به قتل است.
با اينهمه محتواي خشم و هياهو چندان يكدست نيست و هومن سيدي بيشتر به ظواهر تكيه كرده تا اينكه ششدانگ حواسش را به كارگرداني فيلمش بسپارد.
ژانر جنايي و معمايي در سينماي ايران هر از گاهي بروز و ظهور دارد. و عمدتا هم با شكست مطلق روبرو شده است.يا اينكه از آن طرف بام سقوط كرده و اداي روشنفكري درآورده. با اينهمه خشم و هياهو اگر هيچ هم نداشته باشد تنوعي در سينماي ايران ايجاد مي‌كند. و آنهم ارائه فيلمي در ژانر جنايي پليسي و معمايي است كه البته و متاسفانه اخبار آن را در صفحه حوادث روزنامه ها مي‌توانيم هر روز ببينيم.