به گزارش ایرنا، فرآیند جذب دی اکسید کربن در مرکز زباله‌سوز "کلمتسرود" که زباله‌های خانگی و صنعتی می‌سوزاند، گامی فراتر از اقدامات پیشین برای جذب و از بین بردن گازهای گلخانه‌ای در نیروگاه‌های زغال سنگی یا کارخانه‌هایی است که از سوخت فسیلی استفاده می‌کنند.
تاکنون، فناوری‌های جذب و نگه‌داری کربن به دلیل هزینه‌های زیاد با مشکل مواجه شده‌اند. دسامبر گذشته نمایندگان تقریباً 200 کشور در پاریس در مورد مبارزه با تغییرات آب و هوایی با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای توافق کردند.
جانی استون مدیر فنی مرکز تولید برق از زباله کلمتسرود می‌گوید که از گرمای تولیدی در این نیروگاه برای گرم کردن خانه‌های شهر مورد استفاده می‌شود.
در این تاسیسات زباله‌هایی سوزانده می‌شوند که قابلیت بازیافت ندارند چراکه قابل تفکیک نیستند.
مرکز تولید برق از زباله کلمتسرود بیش از 300 هزار تن دی اکسید کربن در سال تولید می‌کند که معادل 0٫6 درصد گازهای گلخانه‌ای تولید شده به وسیله انسان‌ها در نروژ است. این مرکز همچنین زباله‌های وارداتی از انگلیس را نیز می‌سوزاند.
دی‌اکسیدکربن عامل اصلی بالا رفتن دمای جهانی، اغلب خشکسالی‌ها، سیلاب‌ها و بالا آمدن سطح آب دریاهاست.
تاسیسات یاد شده تا پایان ماه آوریل دی اکسید کربن با نرخ دو هزار تن در سال جذب خواهد کرد.
اسپن یورگنسن یکی از مدیران این مرکز، می‌گوید به طور متوسط، دو تا دو و نیم تن دی اکسیدکربن در روز جذب خواهد شد.
انتظار می‌رود بیش از 90 درصد دی اکسید کربن تولید شده در این نیروگاه جذب شود. تاکنون حدود 80 تن دی اکسید کربن جذب شده است.
دست اندرکاران این پروژه می‌گویند که اگر این مرکز آزمایشی موفق عمل کند، یک مرکز کامل و مجهز تا سال 2020 ساخته خواهد شد.
در آن زمان، دی اکسید کربن جذب شده را می‌توان به دریای شمال منتقل کرد تا برای همیشه در ساختارهای زمین‌شناسی زیر بستر دریا ذخیره شده یا به درون میدان‌های نفتی و گازی تزریق شود تا فشار درون میادین و تولید آن‌ها را افزایش دهد.
استون می‌گوید هر سال 300 هزار تن زباله به اینجا می‌آید و می‌توان 300 هزار تن دی‌اکسیدکربن از این مقدار زباله جذب کرد. بنابر این، تقریباً یک تن دی‌اکسیدکربن به ازای یک تن زباله می‌توان جذب کرد.
حدود 60 درصد زباله‌هایی که در مرکز کلمتسرود سوزانده می‌شود، منشأ بیولوژیک دارند و شامل پسماند چوب و غذا می‌شود. این بدین معنی است که جذب آلاینده‌ها گامی است در راستای جداسازی کربن در یک چرخه طبیعی که اصطلاحاً انتشار منفی نامیده می‌شود.