مشاهدات عيني من به‌عنوان يك شهروند نشان از گسترش تعداد داروخانه‌ها دارد و البته اين مي‌تواند نشانه افزايش رفاه اجتماعي هم باشد. اينكه دسترسي شهروندان به دارو نسبت به گذشته تسهيل شده است مي‌تواند نكته‌اي مثبت باشد، اما اين داستان روي ديگري هم دارد.
زياد شدن داروخانه‌ها نشان‌دهنده افزايش تقاضاي بازار هم مي‌تواند باشد؛ بازاري كه بار معنايي منفي‌اي را به ذهن متبادر مي‌كند چون با بيماري سروكار دارد؛ نشانه‌اي آشكار بر يك واقعيت تلخ كه نشان از رشد و افزايش بيماري‌ها دارد. زيستن در كلانشهرها با انبوه مشكلات و معضلاتي كه در آنها به چشم مي‌خورد، تبعاتي به‌لحاظ روحي و جسمي را به شهروندان تحميل مي‌كند.
نسل جوان به‌دليل نيروي بدني بيشتر طبيعتا كمتر در معرض آسيب‌هاي زيستن در شهرهاي بزرگ و شلوغ قرار دارد و اين كودكان و سالخوردگان هستند كه بيشتر با مشكلات و بيماري‌هاي ناشي از آلودگي هوا مواجه مي‌شوند. كما اينكه در طول سال در روزهايي كه هوا خيلي آلوده است توصيه مي‌شود كودكان و سالخوردگان كمتر از خانه خارج شوند. مي‌شود گفت در برخي مناطق تهران، آلودگي هوا آنقدر گسترده شده كه زيستن در اين مناطق را مصادف با مرگي تدريجي كرده است. پس افزايش تعداد داروخانه‌ها را اگر به معناي افزايش نياز مردم به دارو در نظر بگيريم و از آن نتيجه بگيريم كه ميزان بيماري‌ها افزايش يافته است مي‌توانيم به اين نكته هم برسيم كه تهران در شرايط بيماري قرار دارد؛ آن هم بيماري كه دچار بحران جدي شده و نمي‌توان با درمان‌هاي ساده و كوتاه‌مدت به درمانش اميدوار بود.
در چنين شرايطي عده‌اي سال‌هاست به اين نتيجه رسيده‌اند كه بهتر است تهران را به مقصد نقاطي كه خوش‌آب‌وهوا هستند يا دست‌كم دچار معضل آلودگي هوا نيستند ترك كنند. عده‌اي كه اصطلاحا دستشان به دهانشان مي‌رسيده به اطراف تهران چون لواسانات رفته‌اند، ولي خب همه افرادي كه آلودگي هوا كلافه‌شان كرده تمكن مالي ندارند و اين شرايط زيستي فقط براي پولدارها فراهم است كه اقليت جامعه را تشكيل مي‌دهند. وقتي درباره جامعه صحبت مي‌كنيم درواقع ارجاع ما به اكثريت است؛ اكثريتي كه توانايي آن‌را ندارند كه از تهران به شهرها و مناطق خوش آب و هواي نزديك به پايتخت بروند.
شهرهايي چون كرج هم حالا سال‌هاست از مشكل آلودگي رنج مي‌برند و در ضمن انبوهي از افرادي در آن سكني گزيده‌اند كه محل كارشان تهران است و روز و شب بايد رنج اين سفر دشوار و جانكاه را از محل سكونت به محل كار و بالعكس متحمل شوند. همين آمدوشدها و تحمل انبوه معضلات، فشارها و استرس‌ها، خود مي‌تواند باعث افزايش بيماري در جامعه شود. در چنين شرايطي از اينكه مدام بر تعداد داروخانه‌هاي شهر افزوده مي‌شود جاي خوشحال شدن،بايد نگران شد؛ بايد نگراني براي شهر و شهرونداني كه بيشتر از گذشته در معرض آسيب قرار گرفته‌اند و بايد فكري جدي برايشان كرد.
- كارشناس فوتبال و مربي اسبق تيم ملي