با گذشت پنج سال از فاجعه‌ی نیروگاه هسته‌ای «دای‌ایچی» در فوکوشیمای ژاپن، مشکلات نشت مواد پرتوزا و آلودگی‌های هسته‌ای کماکان ادامه دارد.
چند وقت پیش، دانشمندان متوجه شدند سطح پرتوزایی نمونه‌های آب دریا در نواحی نزدیک به رآکتور، به شکل چشمگیری افزایش یافته است.
حتی در نواحی دوردستی مثل سواحل غربی ایالات متحده نیز دانشمندان متوجه افزایش سطح مواد پرتوزا در آب دریا شدند و چنین نتیجه گرفتند که مواد رادیواکتیو، در روندی پیوسته از رآکتورهای دای‌ایچی به آب دریا نشت می‌کنند.
کارکنان نیروگاه ماه‌هاست که هزاران کیلوگرم آب آلوده به رادیواکتیو را که در محوطه‌ی رآکتورها جمع شده بود، درون مخازن فولادی ویژه جمع‌آوری کرده‌اند، اما در بخش‌هایی از رآکتورهای آسیب‌دیده که سطح تشعشعات بسیار بالاست، مقادیر قابل توجهی از آب و مواد رادیواکتیو باقی مانده که امکان گردآوری آن‌ها در آینده‌ی نزدیک وجود ندارد.
آلودگی رادیواکتیو در این بخش‌ها به‌قدری خطرناک است که حتی ربات‌هایی که برای بررسی اوضاع به آن بخش‌ها نزدیک می‌شوند، مدارشان می‌سوزد و از کار می‌افتند. با احتساب این سطح از آلودگی و جریان آب زیرزمینی که از بستر نیروگاه عبور می‌کند، نشت آلودگی به آب دریا دور از ذهن نیست.
برای حل این مشکل، کارشناسان ژاپنی دیواری زیرزمینی از جنس یخ بین نیروگاه و دریا احداث کرده‌اند. مهندسان محلول آب‌نمک را تا دمای منفی 30 درجه‌ی سانتی‌گراد سرد کرده و با پمپ‌های قوی، به عمق ۳۰ متری زمین تزریق می‌کنند.
با نفوذ این محلول فوق‌سرد، خاک یخ می‌زند و جریان آب متوقف می‌شود. درنهایت با تکمیل این دیوار، هر چهار رآکتور آسیب‌دیده‌ی نیروگاه دای‌ایچی درون حصاری ۱۵۰۰ متری حبس شده و نشت مواد آلوده به دریا متوقف می‌شود.
این روش البته جدید نیست و پیش از این، در حفاری تونل و معدن‌کاوی استفاده می‌شد، اما تاکنون در چنین مقیاس وسیعی انجام نگرفته بود.
ساخت دیوار یخی نیروگاه از سال ۲۰۱۴/ ۱۳۹۳ آغاز شده و هم‌اکنون به پایان رسیده است. در مرحله‌ی نخست، قرار است ۹۵ درصد از حصار یخی فعال شده و شکافی برای هدایت آب‌های زیرزمینی به مسیری متفاوت و کاهش حجم‌شان به ۵۰ درصد تعبیه شود.
پس از موفقیت در این مرحله (که احتمالا چند ماهی طول خواهد کشید)، شکاف نیز بسته می‌شود تا نشت آلودگی‌ها به آب دریا کاملا متوقف شود.
منبع:همشهري‌دانستنيها