- اسپانيا
در سال‌هاي 1936تا 1975، در دوران حكومت ژنرال فرانكو، ساخت خانه‌هاي دولتي و اجاره‌دادن آنها به قشرهاي كم درآمد به امري متداول تبديل شد. پس از آن و با شكل‌گيري دمكراسي در اسپانيا و قانوني كه در سال 1978 در اين كشور به تصويب رسيد، مديريت و ساخت خانه‌هاي دولتي در اختيار حكومت‌هاي محلي قرار گرفت. چنين رويكردي با برنامه‌هاي كاهش هزينه‌هاي دولتي همراه شد تا عرضه خانه‌هاي دولتي به‌شدت كاهش يابد. در همين حال دولت به برخي از شركت‌هاي ساختماني اجازه داد كه در زمين‌هاي عمومي به ساخت‌وساز بپردازند، به شرطي كه تعهد كنند درصدي از واحدهاي ساخته شده را در اختيار دولت‌هاي محلي قرار دهند تا قشرهاي كم‌درآمد بتوانند با پرداخت اجاره‌اي ناچيز در آنها سكونت يابند.
- سوئد
كشور سوئد طي سال‌هاي 1965تا 1974 به ساخت يك ميليون خانه دست زد، خانه‌هايي كه در اين دوران توسط دولت ساخته شدند داراي طراحي‌هاي مختلفي بودند كه از خانه‌هاي خارج شهر گرفته تا مجتمع‌هاي مسكوني را در برمي‌گرفت.
- كانادا
در كشور كانادا حضور جمعيت قابل‌توجهي از قشر كارگر در تورنتو باعث شده تا دولت با ساخت مجتمع‌هاي مسكوني با ارتفاع بلند و متوسط، امكان سكونت آنها را فراهم آورد. اين مجتمع‌هاي مسكوني در محلات مربوط به طبقه كارگر و قشر متوسط ساخته شده و در اختيار قشرهاي كم‌درآمد قرار گرفته است كه مديريت نحوه تخصيص چنين خانه‌هايي برعهده شهرداري‌هاست. در سال‌هاي اخير دولت كانادا تصميم گرفته تا با ساخت مجتمع‌هاي مسكوني دولتي در مناطق گوناگون، شرايطي ايجاد كند كه قشرهاي با درآمدهاي مختلف در كنار يكديگر زندگي كنند تا از مشكلات فرهنگي و اجتماعي چنين پديده‌اي مصون بماند.
- آلمان
در فاصله سال‌هاي1925تا 1930، آلمان شاهد فعاليت گسترده شهرداري‌ها براي خانه‌سازي، به‌خصوص در شهرهاي برلين و هامبورگ بود. البته طرح پروژه‌هاي ساخت خانه‌هاي انبوه از سال1919 در آلمان مطرح شده بود اما اجراي آن تا ثبات نسبي اقتصاد در سال1925 به تعويق افتاد. با ظهور نازي‌ها در سال1933، بسياري از متوليان و حاميان طرح‌هاي ساخت مسكن انبوه دولتي كه سوسيال دمكرات يا كمونيست بودند مجبور به ترك آلمان شدند و دوران ساخت خانه‌هاي انبوه نيز در آلمان پايان يافت.
- فرانسه
پس از جنگ جهاني دوم، اجاره‌بهاي املاك مسكوني در فرانسه به‌شدت افزايش يافت و حتي كار به جايي رسيد كه دولت در سال1949 قانوني را براي جلوگيري از افزايش اجاره‌بها به اجرا گذاشت، در همين حال دولت شروع به ساخت‌وساز مسكن كرد. ايجاد شهرهاي جديد و گسترش حومه شهرها نيز بخشي از طرح دولت براي افزايش عرضه مسكن بود. دولت از اختيارات قانوني خود براي به‌دست آوردن زمين با بهايي ناچيز استفاده كرد، همچنين شركت‌هايي كه به ساخت انبوه مسكن و مجموعه‌هاي آپارتماني با بيش از 100واحد، روي مي‌آوردند از برخي مزاياي دولتي بهره‌مند شدند تا هدف تأمين مسكن عملياتي شود. اكنون نزديك به نيمي از بازار اجاره‌بها در فرانسه مربوط به خانه‌هاي ارزان‌قيمتي است كه در نتيجه طرح‌هاي دولت ساخته شده‌اند.
- برزيل
برنامه ساخت مسكن دولت برزيل از‌ماه مارس سال 2009 و با بودجه‌اي 18ميليارد دلاري آغاز شد كه هدف آن ساخت يك ميليون خانه بود. دومين مرحله از اين برنامه در سال2010 اعلام شد كه طبق آن ساخت 2ميليون خانه ديگر نيز در دستور كار قرار گرفت. از 3ميليون خانه‌اي كه در طرح گنجانده شده، 6. 1ميليون خانه به خانواده‌هايي تعلق مي‌گيرد كه درآمد آنها بين صفر تا 3برابر حداقل دستمزد در برزيل است. يك ميليون خانه نيز به خانواده‌هايي تعلق مي‌گيرد كه درآمد آنها بين 3تا 6برابر حداقل دستمزد است. 400هزار خانه باقيمانده نيز براي خانواده‌هايي با درآمد 6تا 10برابر حداقل دستمزد درنظر گرفته شده است.
- چين
دولت چين طرح‌هاي گوناگوني را براي اسكان قشرهاي كم‌درآمد به‌كار بسته كه يكي از آنها طرح خانه‌هاي با اجاره پايين است. همچنين دولت به‌طور جدي ساخت خانه‌هاي انبوه را در دستور كار دارد. طرح‌هايي كه براي حل مشكل مسكن قشرهاي كم‌درآمد آماده شده بود از سال1998در سياست‌هاي چين گنجانده شد اما از سال2006به‌طور جدي جنبه عملي به‌خود گرفتند، به‌خصوص اينكه تدارك خانه‌هاي ارزان قيمت اكنون يكي از اجزاي اصلي دوازدهمين برنامه پنج‌ساله دولت چين به‌حساب مي‌آيد؛ برنامه‌اي كه طبق آن قرار است 36ميليون خانه جديد تا سال2015 ساخته شود. در اين طرح بخش خصوصي و دولتي به‌طور همزمان حضور دارند و هزينه آن نيز 5هزار ميليارد يوآن تخمين زده شده است.
- انگلستان
در انگلستان شهرداري‌ها و شوراي محلات به‌طور تاريخي نقش پررنگي در اداره خانه‌هاي عمومي و اجاره آنها به قشرهاي كم‌درآمد ايفا كرده‌اند. وينستون چرچيل، نخست‌وزير سابق انگلستان، بحث خانه‌هاي دولتي را در دهه 1950به موضوعي سياسي تبديل كرد و از آن به نفع حزب خود، يعني حزب‌محافظه‌كار بهره برد. طي سال‌هاي 1964تا 1970دولت ويلسون كه به حزب كارگر تعلق داشت، سياست‌هاي بخش مسكن را با جديت دنبال كرد. سرعت ساخت خانه‌هاي جديد افزايش يافت و سهم خانه‌هايي كه توسط دولت ساخته شده بودند از 42درصد كل خانه‌هاي كشور به 50درصد افزايش يافت. دولت انگلستان طي سال‌هاي1964، 1965و 1966به‌ترتيب توانست 119، 133و 142هزار خانه جديد بسازد. طي سال‌هاي 1965تا 1970نيز 3. 1ميليون خانه جديد توسط دولت ساخته شد. دولت براي صاحبخانه شدن قشرهاي كم‌درآمد، تسهيلاتي را براي آنها درنظر گرفت كه ازجمله آنها مي‌توان به معافيت مالياتي و وام مسكن با نرخ بهره پايين اشاره كرد. بعدها اين خانه‌ها با تخفيف زياد به ساكنانشان فروخته شد.