به گزارش پايگاه خبري وزارت راه و شهرسازي٬ متن پيام عباس آخوندي براي سمپوزيوم «روانشناسي ترافيك و حمل و نقل: چالش‌ها و چشم‌اندازها» به شرح زير است:
براي اينجانب مايه خوشوقتي است كه در سمپوزيوم «روانشناسي ترافيك و حمل و نقل: چالش‌ها و چشم‌اندازها» به علت عدم توفيق حضور در جمع اساتيد٬ متخصصان و دانشجويان عزيز٬ مطالبي را به سمع حضار محترم برسانم.
ابتدا لازم مي‌دانم از رياست محترم دانشگاه شهيد بهشتي و برگزاركنندگان اين نشست كمال تشكر و سپاسگزاري را به جا آورم و موفقيت سمپوزيوم را از خداوند متعال مسئلت نمايم.
حمل و نقل از مهمترين اجزاي اقتصاد ملي هر كشوري محسوب و به دليل نقش زيربنايي مهمي كه دارد در فرآيند رشد اقتصادي كشورها بسيار تأثيرگذار است. در عين حال در جابه‌جايي (Mobility) اعم از كالا و مسافر٬ انسان است كه محور است و متأسفانه نوعا مورد غفلت قرار مي‌گيرد. البته٬ منظور انسان با همه خصوصيات ذاتي و فرهنگي و پيچيدگي‌هايي است كه دارد. در شرايطي كه درباره جابه‌جايي انسان سخن گفته مي‌شود٬ به عامل انساني كمتر توجه مي‌شود؛ يعني نگاه از نوع كالايي به انسان است. مهمتر اينكه با عنايت به تفاوت‌هاي ذاتي٬ فرهنگي و پيچيدگي‌هايي كه در جوامع مختلف وجود دارد ارائه راهكار يكسان براي همه انسان‌ها در كشورهاي مختلف پاسخگو نخواهد بود.
سخن از انسان، سخن از همه كاربران All User اعم از مسافران از هر قشر و جنس، راهبران و ... است كه در دو مقوله مهم ساخت و بهره‌برداري بايد مورد توجه دقيق قرار گيرند.
اجازه دهيد سخن خود را با مثالي روشن‌تر بيان نمايم.
بطوري كه استحضار داريد، ۴ تا ۱۱ ارديبهشت‌ماه هفته ايمني نامگذاري شده و در دهه‌اي هستيم كه به نام ايمني جاده‌اي شده است. با وجود همه تلاش‌هاي صورت گرفته در كاهش تلفات و تصادفات جاده‌اي، سال گذشته حدود كمتر از ۱۶ هزار نفر از هم‌وطنان ما جان خود را از دست دادند و هزاران نفر مصدوم و مجروح شدند. قابل توجه است كه از سه عامل تاثيرگذار در حوادث جاده‌اي يعني انسان، خودرو و جاده، تمركز بيشتر روي جاده و سپس خودرو بوده و به عامل مهم و اساسي انسان توجه چنداني نشده است. مطالعات و بررسي‌هاي صورت گرفته، حاكي از ان است كه در ۷۰ تا ۸۰ درصد تلفات، عامل انسان نقش اول را داشته كه مع‌الوصف در زمان ساخت و بهره‌برداري مورد غفلت قرار گرفته است. بديهي است كه پرداختن به موضوع انساني در مباحث حمل و نقل منحصر به ايمني جاده‌اي نيست و مثال ياد شده جهت تبيين بيشتر موضوع ارائه گرديد.
تجربه كشورهاي پيشرو و در امر حمل و نقل، حاكي از نقش كارشناسان حوزه علوم‌انساني ﴿روانشناسان، جامعه‌شناسان، اساتيد علوم ارتباطات، هنرمندان و...﴾ در اين خصوص است. در حاليكه در كشور ما تمركز بيشتر روي مسايل سخت‌افزاري و نه نرم‌افزاري است. مباحث فني و مهندسي ملاك قرار گرفته و به عامل انساني اگر چه توجه شده، اما ناچيز بوده و منحصر به زمان بهره‌برداري و نه زمان ساخت پروژه‌ها بوده است.
اميد است، اين سمپوزيوم بتواند در ايجاد ارتباط بين متخصصان علوم‌انساني به ويژه روانشناسان و دست‌اندركاران حوزه حمل و نقل موفق باشد و جريان مستمري را پايه‌ريزي نمايد.
بديهي است وزارت راه و شهرسازي در جهت ايجاد اين مهم نهايت تلاش و همكاري را كرده و از طرح‌ها و پيشنهادهاي سازنده شما در زمينه‌هاي مختلف از جمله امضاء تفاهم‌نامه همكاري بين اين وزارت و دانشگاه‌ها در زمينه پشتيباني از پژوهش‌هاي مرتبط٬ ايجاد رشته‌هاي تحصيلات تكميلي همچون رشته روانشناسي حمل و نقل٬ حمايت از پايان‌نامه‌ها و پروژه‌هاي دانشجويي٬ دعوت از اساتيد و دانشجويان براي حضور در جلسات مربوط در محل وزارت٬ انجام بازديدهاي علمي٬ حمايت از برگزاري جلسات سخنراني و سمينارهاي علمي در اين خصوص و ... استقبال مي‌نمايد.
مجددا از حضار محترم و برگزاركنندگان اين سمپوزيوم سپاسگزاري نموده، موفقيت همكاران را از خداوند متعال مسئلت مي‌نمايم.