آنها كه اردوغان و حزبش را نماد دمكراسي اسلامي مي‌ناميدند اكنون او را ديكتاتوري بزرگ تصوير مي‌كنند. اما فارغ از فضاي رسانه‌اي كه اين روزها در جهان عليه تركيه و شخص اردوغان ايجاد شده، روندي كه او طي مي‌كند آشكارا به افول و پايان كارش منجر خواهد شد؛ روندي كه طي آن هم‌پيمانان حزبي و همراهان سياسي‌اش را يك‌به‌يك به‌دليل همراستا نبودن كامل با نظراتش و عدم‌اطاعت صرف حذف مي‌كند.
اين حذف يك به يك كه اكنون شامل احمدداووداوغلو نظريه‌پرداز حزب عدالت و توسعه هم شده، در نهايت همه نگاه‌ها را متوجه شخص اردوغان مي‌كند و او را در شرايط ناگوار و پربحران كنوني منطقه و تركيه بيش از پيش آسيب‌پذير خواهد كرد.
داووداوغلو را فردي آرام و مدافع اردوغان توصيف مي‌كنند؛ كسي كه حتي در روز استعفايش از مقام نخست‌وزيري با صداي لرزان هرگونه انتقاد از رئيس‌جمهور را رد كرد.
عدم‌تحمل او توسط اردوغان براي حزب حاكم و اطرافيان رئيس‌جمهور نشانه خطرناك و هشداردهنده‌اي است. صداي اين هشدار يك‌بار ديگر در ماجراي كنار گذاشتن عبدالله گل بلند شد. گل در ميان فعالان اقتصادي بخش خصوصي تركيه محبوبيت زيادي داشت و او را معمار شكوفايي اقتصادي تركيه مي‌دانستند. او بعد از آنكه در سال2014 كرسي رياست‌جمهوري‌اش را پيشكش اردوغان كرد، ديگر كمتر در عرصه سياست سخني مي‌گويد اما در اين دو سال سايه‌اش همچنان در عرصه سياست تركيه به‌عنوان مرد آرامي كه اردوغان او را كنار گذاشت، سنگيني مي‌كند.
احمدداووداوغلو را معمار سياست‌خارجي حزب عدالت و توسعه مي‌دانند. سياست خارجي كه در دهه اول قدرت اين حزب درخشيد اما در سال‌هاي اخير با ماجراي سوريه به يك شكست كامل تبديل شد. اكنون داووداوغلو هم به سرنوشت گل دچار شده‌است. به اين ترتيب از 3نفري كه نماد اوج قدرت و شكوفايي حزب عدالت و توسعه بودند تنها خود اردوغان باقي مانده است؛ آن هم در روزهايي كه نقاط قوت اين حزب همگي به نقاط ضعف تبديل شده‌اند.
تركيه درگير جنگ داخلي با كردها، كشمكش و حبس مخالفان و روزنامه‌نگاران، جنگ در كشور همسايه با 2ميليون آواره مستقر در خاك تركيه، اختلاف با اتحاديه اروپاو آمريكا و سرانجام مهم‌تر از همه اينها افول سرمايه‌گذاري و اقتصاد و تجارت است كه نتيجه مستقيم تحولات سياسي سال‌هاي اخير به‌نظر مي‌رسد. اين بحران‌ها چه نتيجه سياست‌ها و محاسبات نادرست اردوغان باشد، چه نتيجه اجتناب‌ناپذير تحولات منطقه، اردوغان تنها و بدون هم‌پيمانان قديمي و حزبي را دير يا زود به پايان راه مي‌رساند.