در اين گزارش عوامل خطرساز كليدي كه ممكن است زندگي بشر روي سياره زمين را به خطر بياندازد برشمرده شده‌اند. شايد تصور كنيد فجايع جهاني حقيقت ندارند و نيازي به گزارش سالانه از درجات تهديد آنها وجود ندارد، اما حقيقت اين است كه فجايع جهاني واقعا رخ مي‌دهند، دست كم در تاريخ گذشته زندگي بشر بارها و بارها تكرار شده‌اند.
نمونه آن شيوع بيماري‌هاي مسري مانند طاعون يا مرگ سياه است كه در قرن چهاردهم ميلادي منجر به مرگ 200 ميليون انسان، برابر 20 درصد از جمعيت جهان شد.
در دوره‌اي جديد‌تر، آنفولانزاي اسپانيايي در سال 1918 جان سه تا پنج درصد از جمعيت جهان را گرفت كه شايد از لحاظ فني يك فاجعه جهاني نباشد، اما نزديك به فاجعه است. همچنين بحران موشكي كوبا يا بحران اكتبر شرايط را وخيم‌تر كرد و در سال 1962 بيش از 10 درصد از جمعيت جهان را از بين برد.
براساس اين گزارش فجايع جهاني كه بشر از سال 2016 به بعد و تا پنج سال آينده با آنها مواجه‌است بيشتر بيماري‌هاي مسري طبيعي يا دست‌ساز بشر و جنگ اتمي است.
ديگر تهديد‌هاي پرخطر تغييرات شديد اقليمي، خطرات احتمالي از جانب هوش مصنوعي، و بروز خطاهاي بالقوه در مهندسي اقليمي است، رويكردي كه تلاش دارد شرايط اقليمي جهان را با انجام كارهايي مانند متوقف‌سازي انتشار كربن تغيير دهد اما ممكن است در نهايت فاجعه به بار آورد.
تهديد‌هاي كم خطر شامل رويداد‌هايي مانند برخورد سيارك‌ها يا فوران يك ابرآتشفشان و همچنين خطرات ناشناخته است كه در گزارش اينگونه توصيف شده‌است:
تجربيات قرن گذشته نشان داده‌اند بسياري از مهم‌ترين خطرات آينده ممكن است در حال حاضر ناشناخته باشند. درست همانطور كه در اوايل قرن بيستم پيش‌بيني سلاح‌هاي اتمي، تغييرات اقليمي، و يا خطرات فناوري زيستي غيرممكن بود، ممكن است بسياري از خطراتي كه در پيش رو بشر قرار دارند، هنوز ناشناخته باشند.
در اين گزارش در كنار هشدار نسبت به خطراتي كه بشر را تهديد مي‌كنند، توصيه‌هايي نيز براي جلوگيري از وقوع آنها بيان شده‌اند كه بيشتر مخصوص دولت‌ها، سازمان‌هاي غير دولتي، و سازمان‌هاي پژوهشي است:
برخلاف مقياسي كه براي اين فجايع در نظر گرفته شده‌است، توجه چنداني به خطر فجايع جهاني نمي‌شود. يكي از دلايل آن اين است كه وقوع بسياري از اين خطرات در دهه‌هاي ياد شده غيرمحتمل بوده‌است. اما حتي اگر احتمال وقوع كم باشد، بزرگي نتايج نامطلوبي كه ممكن است به بار بيايد باعث مي‌شود اين خطر جدي گرفته شود. فجايع جهاني امروز نه تنها تمامي بشر را تهديد مي‌كنند، بلكه نسل‌هاي آينده را نيز در معرض خطر قرار مي‌دهند. از اين رو كاهش شدت اين خطرات به نفع همه خواهد‌بود.