براساس گزارش ديسكاوري، بررسي‌هاي جديد روي داده‌هاي به دست آمده از پرواز نزديك‌گذر فضاپيماي افق‌هاي نوي ناسا نشان مي‌دهد فعل و انفعالات اين سياره با بادهاي خورشيدي در سامانه خورشيدي كاملا منحصر‌به‌فرد است. به گفته ديويد جي مك‌كوماس فيزيك اخترشناس دانشگاه پرينستون اين نوع از فعل‌و‌انفعالات هرگز در هيچ‌نقطه ديگري از سامانه خورشيدي مشاهده نشده‌است.
نه تنها اين فعل و انفعالات متفاوت از تمامي نمونه‌هايي هستند كه تاكنون در سامانه خورشيدي مشاهده شده‌اند، بلكه بيشتر به ويژگي‌هاي سياره‌هايي مانند مريخ يا زهره شباهت دارند تا سياره‌هاي كوتوله يا دنباله‌دارها، نكته‌اي كه اخترشناسان آمادگي مواجه شدن با آن را نداشتند.
هرثانيه از هر روز خورشيد بادهايي عظيم از ذرات باردار خود را با سرعتي برابر 160 ميليون كيلومتر بر ساعت به ميان سامانه خورشيدي پرتاب مي‌كند. شيوه‌اي كه اين ذرات با اتمسفر سياره‌ها،كوتوله‌ها،قمرها و دنباله‌دارهاي سامانه خورشيدي تعامل مي‌كنند، اطلاعات زيادي درباره تركيب گازي كه اين اجرام كيهاني را در بر گرفته‌است و كشش گرانشي كه آنها را حفظ مي‌كند، در اختيار دانشمندان قرار مي‌دهد.
براي مثال زماني كه بادهاي خورشيدي با سياره‌هايي مانند مريخ تعامل مي‌كند، نيروي گرانشي قدرتمند اين سياره مدت‌ها پيش از آنكه ذرات خورشيدي به اتمسفر برسند، روي آنها اثر مي‌گذارد. از آنجايي كه پلوتو علائمي شبيه به سياره‌هاي كوتوله يا دنباله‌دارها را از خود نمايش داده‌است،اخترشناسان انتظار داشتند كشش گرانشي آن اثر كمي بر بادهاي خورشيدي داشته باشد،اما جديد‌ترين بسته اطلاعاتي بررسي شدت از افق‌هاي نو حقايقي متفاوت را به نمايش گذاشته‌است.
زماني كه بادهاي خورشيدي به پلوتو نزديك مي‌شوند، به شدت تحت تاثير كشش گرانشي آن قرار مي‌گيرند، اما اين اتفاق تنها در فاصله‌اي نزديك از بخش يخي پلوتو رخ مي‌دهد. از آنجايي كه اين رفتار تركيبي از رفتارهاي سياره و دنباله‌دار نسبت به بادهاي خورشيدي است،اخترشناسان احتمال مي‌دهند پلوتو يك سياره-دنباله‌دار كوتوله هيبريدي باشد.
به گفته مك‌كوماس اين نوع فعل‌و‌انفعالات كاملا جديد هستند كه نه شباهتي به رفتار سياره‌اي دارند و به شباهتي به رفتار دنباله‌دارها. هيچ‌يك از سياره‌هاي درون سامانه خورشيدي چنين رفتاري از خود به نمايش نگذاشته‌اند.