دکتر علی مرسلی: این مطلب به سؤال‌ها و مشکل‌های نوجوانان و پاسخ آن‌ها به قلم دکتر جون اختصاص دارد. هرگونه کاشت، داشت، برداشت، بدآموزی، خوب‌آموزی، نیاموزی و... از این ستون بر عهده‌ی خودتان است و اصلاً به ما مربوط نیست!

سؤال: دکترجون من، سلام! چاکر شمام هستیم. خانم و بچه‌ها خوبن؟ همه‌چی روبه‌راهه؟ شِنُفتم ستون شما خیلی خاطرخواه داره.

راسیَتش واسه‌ي همین این کاغذ رو خط‌خطی کردم که خدمتتون بگم به همه بگید موقع تاکسی‌سوارشدن پول خرد همراشون باشه، در ماشین رو نکوبن، با موبایل حرف نزنن و... بی‌زحمت این درخواست‌های ما رو دست به دست کنین، برسه به دست خواننده‌ها.

یک راننده‌تاکسی

 

جواب: سلام راننده‌ی گرامی تاکسی. ممنون از احوال‌پرسی گرم شما. از شما چه پنهان، من هروقت سوار تاکسی می‌شوم، کلی سطح معلوماتم بالا می‌رود.

ماشاءالله راننده‌های محترم تاکسی بیش‌ترشان اهل دنبال‌کردن اخبار و تحلیل‌ها هستند و کافی است آدم فقط یک مسیر کوتاه را با تاکسی طی کند تا آگاهی‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، هنری و... دچار تغییر و تحول شود.

خلاصه این‌که مردم به خبرنگاران، روزنامه‌نگاران و راننده‌های تاکسی مدیون هستند و من از همین‌جا از شما و همکاران محترمتان تقدیر و تشکر می‌کنم.

اما درخواست‌های شما کاملاً منطقی است و کسی در درست‌بودنشان شک ندارد: ما مسافران نباید داخل تاکسی با تلفن حرف بزنیم، چون آرامش بقیه را برهم می‌زنیم (البته خب اگر تاکسی‌ها مجهز به وای‌فای بودند، به‌جایش می‌توانستیم چت کنیم!).

پول خرد هم همیشه باید همراهمان باشد تا راننده‌های عزیز دچار زحمت نشوند (ولی کاش تاکسی‌ها کارت‌خوان داشتند تا کار همه راحت می‌شد و دیگر کسی مجبور به حمل‌کردن پول خرد نبود!).

کوبیدن در ماشین هم اصلاً و ابداً کار درستی نیست (خب البته این را هم نمی‌شود نادیده گرفت که برای بستن در بعضی از ماشین‌ها چاره‌ای جز کوبیدن نیست و بنابراین آدم مردد می‌شود که باید در ماشین را بکوبد یا با نوازش با آن رفتار كند!)

در پایان آرزو می‌کنم چرخ‌های تاکسی شما هم مثل چرخ‌های دوچرخه‌ی ما همیشه در حال چرخش باشد تا مسافران در روزهای آفتابی و بارانی (یا حتی نامشخص از نظر وضعيت هوا) به‌موقع به مقصد برسند.