سکته مغزی ۵ نشانه هشداردهنده «ناگهانی» و «شدید» دارد. توجه داشته باشید که ناگهانی و شدید بودن این نشانهها از لحاظ احتمال بروز سکته مغزی اهمیت دارند و درصورتی‌که بروز این نشانهها باید فوراً اورژانس تماس گرفت تا بیمار به بیمارستان منتقل شود.
این پنج نشانه شامل این موارد می‌شود
- بی‌حسی یا ضعف ناگهانی در صورت، دست یا پا (به‌خصوص در یک سمت بدن).
- اختلال حواس ناگهانی یا دشواری ناگهانی در حرف زدن یا فهمیدن سخنان دیگران.
- اختلال ناگهانی بینایی در یک چشم یا هر دو چشم.
- اختلال ناگهانی در راه رفتن یا بروز ناگهانی سیاهی رفتن چشم‌ها، عدم توانایی حفظ تعادل یا اشکال در هماهنگی حرکات.
- سردرد شدید بدون علت شناخته‌شده.
سکته مغزی یکی از علل اصلی ناتوانی بزرگ‌سالان است. افرادی که دچار سکته مغزی می‌شوند، نیاز فوری به مراقبت پزشکی دارند تا کارایی درمان بهبود یابد و خطر مرگ و عوارض جانبی درازمدت کاهش یابد.
برای بهبود تأثیربخشی درمان و کاهش خطرات مرگ یا عوارض بلندمدت بیماری احتیاج دارند.
اگر درمان فردی که دچار سکته مغزی ایسکمیک شود، یعنی آن نوع سکته مغزی که در آن رگ‌های خون رسان به مغز به‌طور کامل یا نسبی مسدود شده‌اند، در سه ساعت اول پس از بروز نشانهها شروع شود، عوارض ناشی از سکته مغزی ممکن است به‌شدت کاهش‌یافته یا برطرف شوند؛ اما اگر بیماران به این نشانهها توجه نکنند یا در انتظار بمانند تا این نشانهها خودبه‌خود رفع شوند، این فرصت برای درمان کارآمد از دست می‌رود.
یک مشکل اساسی در این مورد این است که افراد فکر می‌کنند که خودشان دچار سکته مغزی نخواهند شد. باید توجه داشت که موارد سکته مغزی مرتباً در افراد در سنین پایین‌تر دارد رخ می‌دهد. گرچه سکته مغزی افراد در دوره سالمندی شایع‌تر است، اما میان‌سال یا حتی جوان‌تر از آن بودن به معنای آن نیست که فرد در برابر سکته مغزی مصون است.