سید محمد بهشتی رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، این مطلب را در نشستی با عنوان روز موزه و معلولیت که در محل موزه صلح تهران برگزار شد مطرح ساخت.
او با اشاره به اینکه برخی از امور با وجود بد بودنشان از سوی انسانها صورت می‌پذیرد و برخی از کارها با وجود خوب بودن مورد کوتاهی قرار می‌گیرند، گفت: عموما بحث‌ها و صحبت‌ها از جنسی هستند که تنها عقل‌ها را متقاعد می‌کنند اما اصولا با متقاعد کردن عقلی مشکلات حل نمی‌شوند.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، بهشتی اظهار داشت: در زندگی جاری آنچه که انجام می‌دهیم بر پایه عقلمان صورت نمی‌پذیرد بلکه این دلمان است که متقاعد می‌شود و اگر دلمان نسبت به قبح و حسن عملی متمایل باشد به دلمان اقتدا می‌کنیم.
وي افزود: در موضوع "مراعات کردن محیط به افراد ناتوان" نیز عقل‌ها متقاعد هستند اما دلها هنوز متقاعد نشده اند زیرا که اگر دل متقاعد باشد ولو اینکه عقل متقاعد نباشد باز کاری که باید انجام می‌گیرد حتی اگر پرهزینه و پرزحمت باشد.
رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری گفت: پس ما باید این دلها را نشانه بگیریم و راهی بیابیم که آنها را متقاعد کنیم زیرا که اکنون تمام استدلال‌ها تنها عقل‌ها را نشانه گرفته‌اند.
رئیس کمیته ملی موزه‌های ایران (ایکوم) اظهار داشت: جامعه مدیریتی و تخصصی ما هنوز دلش برای پرداختن به موضوع فراهم کردن امکانات برای معلولان متقاعد نشده است.
او با بیان اینکه تا قبل از دهه هشتاد عمدتا زندگی در شهر تنها به مفهوم سهولت در رفت و آمد بود تصریح کرد: البته در آن زمان هم مشکلاتی بود و شهر خود را برای نقل و انتقالات جانبازان و معلولان آماده نکرده بود به نحوی که در انتقالات تنها به مبدا و مقصد توجه می‌شد.
وی با اشاره به اینکه در همین سالها تنها زنده بودن در شهر موضوعیت داشت نه زندگی، گفت: زندگی در فضاهای بسته نظیر خانه و مدرسه اتفاق می‌افتد و در محیط شهر تنها نقل و انتقال داشتیم و در فکر بودیم که برای کسانی که ناتوانایی جسمی دارند چه کنیم که راحت‌تر باشند.
بهشتی کارهای کم و بیش انجام شده را به هیچ وجه كافي ندانست و افزود: از دهه هشتاد به بعد کارهایی در شهرهای ما در حال شکل‌گیری است که می‌تواند دلها را مورد خطاب قرار دهد.
او تاکید کرد: به دلیل تحولات فرهنگی و اجتماعی زندگی دارد به شهر باز می‌گردد و دیگر تنها رفت و آمد در شهر موضوعیت ندارد و شهر صحنه زندگی می‌شود.
رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، زنده بودن را یک امر کمی و زندگی را یک موضوع کیفی دانست و اظهار داشت: امروزه اهل شهر دارند کم کم و قدم به قدم شهر را پس می‌گیرند، در صورتیکه قبل از آن شهر در اختیار زندگی نبود و تنها در اختیار حمل و نقل بود.
او اظهار داشت: زمانی که زندگی وارد میدان می‌شود مثل این می‌ماند که حواس ما تازه فعال شده و تا قبل از آن انگار چشمهایمان شهر را نمی‌دید، گوشهایمان نمی‌شنید، شامه‌مان شهر را نمی‌بویید و...
رییس ایکوم با بیان اینکه از دهه هشتاد سیستم عصبی شهر فعال شده و کیفیت برایش موضوعیت یافته گفت: از این زمان به بعد است که زندگی وارد عرصه‌های شهر شده و موضوعیت می‌یابد.
بهشتی گفت: یک خواسته افرادی که ناتوانی جسمی دارند می‌تواند این باشد که آنها نیز سهمی در این زندگی داشته باشند که مختص حرکت نیست و حالا که دل شهر شنونده و بیننده شده و می‌شود آن را خطاب قرار داد باید این 10 درصد جامعه نیز از سفره زندگی سهم داشته باشند.
وی خطاب به جانبازان و معلولان گفت: اینقدر که گفته‌اید برای ما دلسوزی نکنید انگار که از همه خواسته‌اید با دلشان با شما کاری نداشته باشند در صورتیکه اتفاقا باید دل جامعه را برای همراهی با شما متقاعد کرد.
رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری پیشنهاد راه‌اندازی کمپینی را به پشتیبانی موزه صلح داد که مخاطبانش دلهای اهل شهر نسبت به سهمی که معلولین و جانبازان از زندگی دارند باشند تا آنها هم بتوانند سهم خویش را از شهر پس بگیرند.
وی با تأکید بر ضرورت پشتیبانی این کمپین از طرف موزه صلح گفت: در بین کسانیکه ناتوانایی جسمی دارند جانبازان جزء افتخارات کشور هستند که زبان نافذی دارند و خیلی از درهایی که رو به معلولین دیگر بسته است رو به آنها باز است، آنها اکسیری را در اختیار دارند که می‌توانند به کار ببرند.
- آشتی میان موزه و مخاطب معلول
سید احمد محیط طباطبایی قائم مقام کمیته ملی موزه‌های ایران(ایکوم) دیگر سخنران این نشست با اشاره به فعالیت‌های ایکوم در طی دو دهه اخیر با همکاری نهادهای مرتبط گفت: در این مدت شاهد رشد کمی موزه‌ها بوده‌ایم به نحوی که تعداد آنها از صد به پانصد موزه رسیده است.
وی با بیان اینکه از چند سال پیش سعی در ارتقای کیفی موزه‌ها داشته‌ایم تصریح کرد: در این مدت کیفیت رفتار انسانی در موزه مد نظر بوده به این معنی که موزه‌ها به عنوان مکانی عمومی و پژوهشی بتوانند تمامی سطوح جامعه را پذیرا باشند و آنها را دعوت به بازدید کند.
طباطبایی گفت: موزه جدای از فضای مدنی شهر نیست، زمانیکه در شهر توجه لازم به معلولین نشده و این افراد در عبور و مرور دچار مشکلات زیادی هستند طبعا موزه‌ها هم از این رویه پیروی می‌کنند.
وی افزود: موزه صلح برای برگزاری این نشست پیشقدم شد تا یک نوع آشتی و صلح میان موزه و مخاطب معلول از این به بعد ایجاد شود زیرا که این موزه به نسبت توانش در چیدمان و نوع برخورد، معلولین را به عنوان یک جامعه هدف مخاطب خود قرار داده و تمامی شرایط را برای آن مهیا کرده است.