به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، حسن کریمیان رییس هیأت کاوش در قلعه امام مریوان این مطلب را در جلسه گزارش به همکار که به همت پژوهشکده باستان‌شناسی در محل پژوهشگاه برگزار شد، مطرح کرد.
وی در معرض تخریب و نابودی قرار گرفتن این محوطه به واسطه فعالیت‌های مخرب معدن سنگ و تصرفات دانشگاه آزاد، اهمیت و اعتبار قلعه امام در ایجاد ارتباطات تمدن‌های ایران و شمال بین‌النهرین و نقش و عملکرد این قلعه در اعمال اراده سیاسی فرمانروایان ایران بر قلمرو غربی کشور را از ضرورت‌های انجام کاوش در این محوطه تاریخی ارزشمند عنوان کرد.
او گفت: از شاخصه‌های این قلعه شهر که آنرا از سایر قلعه‌های حکومتی متمایز می‌کند وجود مدرسه و مسجدی است که قریب 300 سال از مهمترین مراکز آموزشی غرب ایران و شمال عراق محسوب می‌شده و علمای شهیر فراوانی از آنجا فارغ التحصیل شده‌اند.
به گفته این باستان‌شناس، هیات باستان‌شناسی درطول انجام کاوش در قلعه امام توانست، در نخستین فصل از کاوش، این مسجد و مدرسه را از دل خاک خارج کند.
وی افزود: اقدامات اولیه حفاظتی برای حفاظت آثار مکشوفه از آفتهای محیطی به انجام رسیده است.
به گفته این باستان‌شناس،قلعه امام مریوان که بر فراز استقرارگاهی وسیع (یک شهر) در مجاور شهر فعلی مریوان قرار دارد، قرنها یکی از مهمترین مراکز حکمرانان ایران در سرحدات غربی کشور به شمار می‌آمد و تا سال 1066 هجری حیات در آن جریان داشت.
او افزود: شواهد باستان‌شناسانه موید آن است که این قلعه شهر در اثر زلزله ویران شده و در شرایط حاضر هم قلعه و هم استقرارگاه مرتبط با آن به تپه‌ای باستانی تبدیل شده‌اند.
کریمیان اقدامات پیش از کاوش، بررسی‌های مقدماتی، معرفی محوطه، تأمین اعتبار، نقشه‌برداری، حفاظت و مرمت، مطالعات ژئوفیزیک، مطالعه مصالح و مواد سازنده، مطالعات قوم باستان‌شناسی و ... را از اقدامات انجام گرفته پیش و حین کاوش اعلام کرد.
به گفته او بر اساس تفاهم‌نامه‌ای میان دانشگاه تهران و شهرداری مریوان قرار شد دانشگاه تهران تا 10 سال دیگر بر انجام کاوش در شهر باستانی یاد شده استمرار ورزد و شهرداری مریوان نیز تمامی هزینه‌های آن را تامین کند.
وی افزود: بر این اساس مقرر است در پایان کاوشها این سایت باستانی منحصر به فرد به عنوان پایگاه پژوهشی غرب کشور و یک پارک موزه مورد استفاده قرار گیرد.
سرپرست هیأت کاوش قلعه امام مریوان (قلعه شهر حکومتی غرب کشور) اظهار امیدواری کرد: این محوطه غنی منحصر به فرد، در پایان کاوشها، به عنوان پایگاه پژوهشی غرب کشور و یک پارک موزه مورد استفاده قرار گیرد.