به گزارش ايسنا؛ بهنام کامرانی - هنرمند هنرهای تصویری و استاد دانشگاه - با بیان این مطالب به عنوان نقد این طرح اظهار کرد: مسئله‌ای که نمی‌توان کتمان کرد این است که در 11 ماه دیگر سال که این طرح وجود ندارد ما شاهد بیلبوردهای اجاره داده شده توسط شهرداری هستیم. اگر تراکم تهران را هم به این مسئله اضافه کنیم، متوجه می‌شویم این بیلبوردها از نظر آلودگی بصری مشکلاتی را برای شهروندان به وجود می‌آورند، به نظر می‌آید باید تعدادی از این بیلبوردها از شهر کم شوند.
این هنرمند همچنین بیان کرد: شهرداری کم‌کم می‌تواند به این سمت برود که بعضی از خیابان‌ها و بیلبوردها را در طول سال در اختیار هنرمندان قرار بدهد تا روی آن‌ها کار کنند. برخی از این بیلبوردها می‌توانند به صورت ثابت در تمام طول سال طراحی و اجرا شوند و برخی دیگر نیز در همین طرح «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» در اختیار هنرمندان قرار بگیرند. بسیاری از آثار به نمایش درآمده از هنرمندانی است که در قید حیات نیستند، در حالی که شهرداری می‌تواند آثاری را به هنرمندان معاصر برای اجرا در این طرح سفارش بدهد.
کامرانی ادامه داد: هنرمندان معاصر می‌توانند با توجه به فضای کار و برای همان بیلبورد آثاری را برای اجرا در سطح شهر خلق کنند که با ویژگی‌ها و مسائل فرهنگی آن منطقه همخوانی و هماهنگی داشته باشد. همچنین می‌توان هر سال یک موضوع خاص را انتخاب کرد تا هنرمندان با توجه به آن روی بیلبوردهای شهر کار هنری انجام بدهند.
این استاد دانشگاه به جنبه‌های مثبت «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» اشاره و اظهار کرد: اجرای این طرح و نمایش آثار هنری اتفاق خوب و شگفت‌آوری است، هم برای کسانی که از بیرون به ماجرا نگاه می‌کنند و هم برای آموزش عموم مردم. در دوره‌ای که رسانه‌های دیگر برای آموزش مردم حرکت خاصی انجام نمی‌دهند، اجرای این طرح جنبه‌های خوب و مثبتی در پی خواهد داشت. از طرف دیگر باید به این نکته توجه کرد که اجرای این طرح به دلیل وسعت شهر، سخت و پیچیده است.
کامرانی در پایان گفت: امسال به شاخه‌های دیگری از هنر از جمله قالی و فلزکاری که سال گذشته در اجرای این طرح به آن‌ها کمتر پرداخته شده بود، توجه شده است.