او تعداد كارگران فعلي ارج را 200نفر اعلام كرده است. با اين حال مهدي پورقاضي، رئيس كميسيون صنعت اتاق تهران، ارج را تمام‌شده مي‌داند و ميگويد: «ارج حتي اگر توليد خود را ادامه بدهد، ديگر در بازار حضور فعال ندارد و اين يكي از نتايج مديريت دولتي و شبه‌دولتي در صنايع كشور است.»
او ادامه مي‌دهد: «موارد متعددي مي‌بينيم كه صنايع با مديريت دولتي دچار مشكل مي‌شوند و ارج هم يكي از همان موارد است.» عضو هيأت نمايندگان اتاق ايران راه‌حل بيرون‌آمدن ارج از وضع فعلي و جلوگيري از تكرار سرنوشت‌هاي اينچنيني را واگذاري مديريت به بخش خصوصي مي‌داند.
به گزارش پايگاه خبري اتاق ايران، شاهرخ ظهيري، عضو هيأت نمايندگان اتاق ايران نيز در مورد افول توليد در كارخانه ارج ميگويد: «مسئله تنها يك برند ارج نيست. مسئله تمام برندهايي است كه قبلا در ايران نه‌تنها نياز داخلي ايران را تأمين مي‌كردند، بلكه باب صادرات را هم به كشورهاي ديگر باز كرده بودند. ارج و آزمايش، كارخانجاتي بودند كه واقعا سرمايه‌گذاري‌هايشان و علاقه بخش خصوصي براي مديريت آنها باعث شده بود با تكنولوژي‌هاي روز دنيا توسعه پيدا كنند و با صنايع روز قابل رقابت باشند.»
ظهيري ادامه مي‌دهد: «برند ارج به‌تدريج به‌خاطر سوء‌مديريت به اين روز افتاد. يك كارمند حقوق‌بگير را براي مديريت چنين كارخانه عظيمي گماشته بودند كه هيچ دلسوزي‌اي براي آن نداشت. كفش ملي، وين و بلا، اينها همه كارخانجاتي بودند كه علاوه بر اينكه نياز داخلي را تأمين مي‌كردند به صادرات هم مي‌پرداختند. بنابراين تمام اين كارخانه‌ها بر اثر سوء مديريت از كار افتاده‌اند. كارخانه دستمال حرير، نخستين كارخانه‌اي بود كه حرير دستمال به ايران آورد و در سطح بسيار عالي توليد مي‌كرد، اما از صاحبان اصلي‌اش گرفته شد و بعد صنايع ديگري روي كار آمد. تمام اينها را بايد تا جايي كه امكان دارد، به صاحبان اصلي‌شان كه هنوز هستند، برگرداند.»