فيلم تازه مسعود ده‌نمكي در جشنواره فجر سال گذشته چندان جدي گرفته نشد و بلافاصله فرصت اكران نوروز را هم از دست داد. همانطور كه ابتداي فيلم هم تاكيد شده داستان رسوايي2 در يك شهر فرضي روايت مي‌شود و صحنه‌هاي زلزله آن بسيار تكان‌دهنده و باورپذير از آب درآمده است. با ده‌نمكي درباره اين تجربه جديد حرف زده‌ايم.
- از ابتدا تصميم داشتيد رسوايي2 را در ادامه رسوايي بسازيد؟
طرح اوليه قصه بعد از رسوايي نوشته شد و ابتدا قرار بود در قالب يك فيلم مستقل ساخته شود. البته وقتي حضور اكبر عبدي قطعي شد، تصميم گرفتم ادامه رسوايي را بسازم. فيلم به نوعي نقد زندگي ماشيني در كلانشهرهايي است كه اخلاق در آن فراموش شده.
- حضور ثابت برخي بازيگران در فيلم‌هاي شما باعث تكراري‌شدن و پايين آمدن كيفيت فيلم و بازي‌ها نمي‌شود؟
كارگردانان زيادي هستند كه با برخي بازيگران به‌صورت ثابت كار مي‌كنند. اين را قبول دارم كه ضعف يك بازيگر ممكن است او را دچار تكرار كند اما تنها 3يا 4بازيگر ثابت دارم و ديگر بازيگران معمولا فرق مي‌كنند. حضور بازيگران ثابت هم تا‌كنون به كيفيت فيلم‌ها و بازي‌ها لطمه نزده و اين بازيگران توانايي‌هاي خود را ثابت كرده‌اند.
- رسوايي2را نسبت به ديگر فيلم‌هايتان يك كار جدي مي‌دانيد؟
بله، شايد مخاطب با ديدن تركيب بازيگران با پيش‌فرض ديدن يك فيلم طنز به تماشاي آن بنشيند اما اين بازيگران يك فيلم جدي بازي كرده‌اند و فروش خوب رسوايي نشان داد مي‌توان با فيلم جدي هم مردم را به سينما آورد.
- چرا رويكردتان بعد از سه‌گانه طنز اخراجي‌ها تغيير كرد؟
در ساختن فيلم بايد ذائقه مخاطب و محيط پيرامون را هم درنظر گرفت. اگر نتوانيم به‌عنوان فيلمساز با جامعه و مردم همراه شويم، مخاطب راه را براي شما انتخاب مي‌كند. احساس كردم ارتباط مخاطبان فيلم‌هايم با مضامين جدي برايم اهميت دارد. به‌نظر من، طنز بايد در خدمت مفاهيم ايدئولوژيك قرار بگيرد و اين نوع كار كردن سخت است. ساختن فيلمي همراه با لودگي كاري ندارد اما فيلم طنز همراه با مضامين انتقادي بايد به اندازه‌اي خوب باشد كه مردم را به سينماها بكشاند.
- فكر مي‌كرديد فيلم در جشنواره ناديده گرفته شود؟
به‌نظرم دوستان داور با بدسليقگي در جشنواره فيلم فجر با رسوايي2 برخورد كردند. فيلم در جلوه‌هاي ويژه حرف اول را مي‌زند اما از سوي هيأت داوران ديده نشد و احساس مي‌كنم ناديده گرفته شدن در بخش‌هاي مختلف بيش از آنكه نظر شخصي و سليقه‌اي باشد، اين شائبه را پيش مي‌آورد كه دست‌هاي پشت پرده نوعي تسويه‌حساب شخصي رقم زده‌اند.
- معمولا هنگام نوشتن فيلمنامه به انتخاب نقش‌ها فكر مي‌كنيد؟
بيشتر بازيگران در جريان نوشتن فيلمنامه به ذهنم مي‌رسند. انتخاب بازيگر و تركيب بازيگران نكته‌اي مهم در فيلمسازي است و معمولا مسائل مالي، تداخل كاري و برخي موارد ديگر در انتخاب بازيگران دخيل است. توانمندي بازيگر و اينكه به لحاظ حسي بتواند نقش را ايفا كند برايم خيلي مهم است.
- دوري از دنياي طنز و كمدي
فيلم كمدي با يك فضاي فانتزي و مفرح همراه است و مي‌تواند مباحث جدي را به مخاطب برساند. البته وقتي مي‌بينم برخي فيلم‌ها با نام طنز و كمدي فاخر سراغ شوخي‌هاي ركيك رفته‌اند، ترجيح مي‌دهم ديگر سراغ كمدي فاخر نروم. ما بايد در چارچوب اخلاق حركت كنيم. مخاطب باهوش است و فرق ميان لودگي و طنز را مي‌فهمد. بايد طوري رفتار كنيم كه ضد‌‌خود تبليغ نكنيم. مردم هوشمندانه به قصه نگاه مي‌كنند.