طبیعی است که هر عاقل و اندیشمندی می‌پذیرد که در مسیر زندگی دچار خطاهایی بوده و نیاز است تا با تاسی یا مشورت با کسی یا شخصی آگاه‌تر به امور، درصدد اصلاح آن اشتباهات برآید و این عین انتقاد است و بهره گیری از انتقادات.
همان‌گونه که مقام معظم رهبری نیز فرمودند دولت نهم به‌خاطر خدمتگزاری، پرکار بودن و شعارهای عدالت‌محورش مورد حمایت است، اما در کنار این، در حوزه اقتصادی، تورم، گرانی و... مواردی هم برای دولت جای انتقاد را باز نگه می‌دارد که تائید محاسن مذکور به معنای تکذیب این معایب نیست.
در اصل روش و منش مقام معظم رهبری و امام خمینی (ره) بر اساس حمایت از دولت‌هایی بوده است که در برهه‌های مختلف روی کار بودند اما این حمایت‌ها نباید مترادف با غفلت از اشتباهات و عدم یادآوری خطاها تلقی شود. به‌عنوان مثال نامه‌ای که 57 تن از اقتصاددانان برای رئیس‌جمهوری تقریر کردند نمونه‌ای از انتقاد خالصانه‌ای بود که در فضایی سالم و به دور از قصد و غرض هم مورد بررسی قرار گرفت.
کارنامه هر دولت به اقتضای همان زمان به قضاوت گذارده می‌شود و طبیعی است که تنها در شرایط انتقاد مصلحانه و منصفانه و نه نقد مغرضانه می‌توان مشکلات راشناسایی کرد و در جهت اصلاح آن گام برداشت. با این تفاصیل ضروری است تا بازنگری‌ای در فضای نقد کشور صورت گیرد و نگاه کارشناسان چه دولتی و چه غیردولتی، بر حمایت توامان با نقد معطوف گردد.
*عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز