به گزارش همشهری‌آنلاین عبدالله شهبازی در این خاطره که با عکسی از مرحوم ضیایی روی سایت خود گذاشته نوشته است: دقایقی پیش با اندوه و حیرت فراوان مطلع شدم که دوست دیرین و ارجمندم استاد محمدرفیع ضیایی، کاریکاتوریست نامدار، به رحمت ایزدی پیوسته است
با «مَه‌رَفیع» در سال ۱۳۵۲ آشنا شدم زمانی که مرا، پس از اتمام بازجویی، از کمیته مشترک ضد خرابکاری به بند انفرادی زندان عادل‌آباد (بند یک آن زمان) منتقل کردند که در اختیار ساواک بود. مرا در اولین سلول سمت چپ جای دادند. درست روبروی سلول من، در اولین سلول سمت راست بند یک، زندانی هنرمند و شوخ‌طبعی ساکن بود بنام محمدرفیع ضیایی اهل اوز لارستان.
در وضع بسیار بدی بودیم. پس از شورش زندانیان سیاسی شیراز بود و فشارهای ناشی از آن که به خودکشی چند تن از زندانیان انجامید. در این فضای سنگین، شوخ‌طبعی «مَه‌رَفیع» مرهمی بود که به من و سایر دوستان همجوار سلول ایشان روحیه می‌داد.
چیزی در اختیار نداشتیم و ضیایی با خمیر نان سنگک جیره غذایی ما، که بیشتر خمیر بود، مهره‌های شطرنج می‌ساخت. بسیار زیبا و دیدنی. هر هفته برای بازرسی سلول‌ها را بهم می‌ریختند. سلول ضیایی را شخص مدیر زندان یا افسر نگهبان بازرسی می‌کرد و شطرنجی را که طی هفته گذشته ساخته بود با دقت بسته‌بندی می‌کرد و برای خود می‌برد.
دوستی با مَه‌رَفیع ادامه یافت بویژه که پسر نوجوانم کاریکاتوریست از آب درآمد و در دفتر مجله «گل آقا» به دیدن کیومرث صابری و محمدرفیع ضیایی می‌رفت و از لطف آنان بهره‌مند می‌شد.
درگذشت استاد محمدرفیع ضیایی، انسان والا و کاریکاتوریست برجسته، را به جامعه هنری ایران و همه دوستداران آن مرحوم تسلیت عرض می‌کنم.
عبدالله شهبازی - شیراز
ساعت ۱:۳۰ بامداد جمعه، ۴ تیر ۱۳۹۵/ ۲۴ ژوئیه ۲