در فرهنگسراي انديشه دومین نمايشگاه «حجمگرايي در مد» برپا شده بود. اين نمايشگاه از 16 خرداد 95 تا پايان ماه مبارك رمضان (15تير) ادامه داشت.
طرح تيشرتهايي كه در اين نمايشگاه ميتوانستيد ببينيد خيلي جالب بود. گاهي روي لباس يك قصه يا رويداد دورهاي از زندگي نقش گرفته بود، مثل داستان تلفنهاي سكهاي كه براي شما شايد نه، اما براي پدر و مادرهاي شما يك دنيا خاطره بههمراه داشت.
طرح لباسها ميتوانست دالانهاي يك بازار قديمي با معماري تودرتو باشد يا فضايي ترسيم كند به درون خود آدم؛ يك پنجره با شيشههاي رنگي؛ مُهرهاي قديمي با نشانههايي از فرهنگ اسلاميايراني، طرح يك بشقاب سبزيخوردن يك عينك با تصويرهايي از يك جنگ با سبك مينياتور؛ جايي كه سنت و مدرنيته به هم گره ميخورد. همهي اينها ميتواند روي لباسها نقش ببندد.
اما مهم اين است كه لباسهاي ما به ديگران پيام ميدهند، يعني لباس ما ميگويد كه ما چهطور آدمي هستيم. پس در انتخاب لباسها بايد دقت كرد.
نمايشگاه «حجمگرايى در مد» با اجراى مدوگرافى بر روى 40 لباس با مشاركت فرهنگسراى انديشه و زير نظركارگروه ساماندهى مد و لباس وزارت ارشاد در نگارخانهي اصلى فرهنگسراى انديشه برگزار شد.
محمد سلیمی، گردانندهي این رویداد به خبرنگار هفتهنامهي دوچرخه گفت: «وقت آن رسیده مد را بهشكل ایرانی ببینیم. ما به هیچوجه دنبال كار سنتي صرف نیستیم، بلکه بروز و ظهور رگههایی از اصالت در کارمان اهمیت دارد.»
او ادامه داد: «قصد ما اين است كه مدگرايي را از سطحينگري ارتقا بدهيم و سبك زندگي و ترويج مُد ايراني- اسلامي را در نظر بگيريم.»
او گفت: «چون در آغاز فصل گرما هستيم و هميشه نوجوانان و جوانان در اين فصل دنبال لباس راحت و مناسب هستند، ما تيشرت را انتخاب كرديم كه با گرافيكي تازه با نشانههاي ايراني و اسلامي مناسب طراحي شده باشند. من چون براي كودكان و نوجوانان هم كار كردهام و بهعنوان نويسندهي تلويزيون براي اين مخاطب نوشتهام، با روحيات اين گروه آشنا هستم. همه ميگويند طراحان و توليدكنندگان تعيينكنندهاند، اما مردم با پذيرفتن آن مد، تعيينكنندهاند.»
او در پاسخ به اين سؤال كه آيا نوجوانان از اين طرحهاي تيشرت استقبال ميكنند يا نه، گفت:
«نوجوانان طيف گوناگوني دارند و نميشود گفت همهي آنها يكجور فكر ميكنند. مثلاً نميشود گفت كه همهي آنها عاشق گيم هستند، چون نوجوانان علايق گوناگوني دارند. در اين نمايشگاه 40 اثر را به نمايش گذاشتهايم كه 25 نمونه از آن ميتواند مورد توجه نوجوانان قرار گيرد.»
اين طراح مد دربارهي پيام لباسها گفت: «لباسها هر كدام پيامي دارد و طراحان لباس،گرافيستها و دستاندركاران مد بايد بدانند كه سليقههاي مختلف را چگونه راضي نگه دارند. گاهي نوجواني دلش ميخواهد طرح لباسش شاد باشد و به نوعي روحيهي سرحال او را گوشزد كند. گاهي نوجواني ميخواهد بگويد من چهقدر به معماري ايراني علاقه دارم يا روحيهي فانتزي دارم. ما بايد اين سليقهها را در نظر بگيريم و با چنين نگاهي بهطراحي لباس بپردازيم.»
محمدرضا صابريان، گرافيست اين نمايشگاه نيز دربارهي انگيزهي برگزاري نمايشگاه گفت: «وقتي در پاركها قدم ميزنيم نوجوانان را با لباسهاي عجيب و غريب ميبينيم. لباسهايي با نمادهايي كه متعلق به ما نيستند و معناي خوشايندي هم ندارند؛ مثل طلسمها و يا نماد گروههاي خاص.
ما اين همه نماد زيبا در فرهنگ ايراني و اسلامي خود داريم. ميتوانيم با طراحي تيشرتهايي كه نشانهاي مذهبي و ايراني دارند لباسهاي جديد طراحي كنيم؛ مثلاً براي ماه محرم نياز به لباسهاي مشكي با نشانهاي محرم داريم. اما براي مناسبتهاي خاص مانند مراسم و مناسبتهايي طرحهاي ايراني جذاب و مناسب نداريم. ما سعي كرديم در اين نمايشگاه طرحهايي نو بزنيم كه خاص زندگي خودمان باشد.»
عكاسي از نمايشگاه: محمود اعتمادي