حالا کامپیوترتان را بپوشید

موج بعدی کامپیوترها عبارت است از لباس‌های مجهز‌شده به حسگرهای مختلف تا برچسب‌هایی که خلق و خوی ما راشناسایی می‌کنند.

به گزارش آسوشیتدپرس این موضوع اصلی کنفرانسی در باره "کامپیوتر‌های پوشیدنی" بود که این هفته در بوستون آمریکا برگزار شد و پژوهشگران در آن نمونه‌های اولیه این کامپیوترها را به نمایش در آوردند و به بحث و نظر در این عرصه پرداختند.

برخی از حاضران ایده کامپیوترهای قابل‌پوشیدن را به نهایت رسانده بودند و صفحه‌های نمایش مینیاتوری‌‌شده متصل به یک قطعه چشمی را  روی سر گذاشته بودند که قیافه‌ای مانند یک انسان بیونیکی به آنها داده بود، اما اغلب چیزهایی که به نمایش در آمده بود به فراورده‌های تجاری رایج نزدیک‌تر بودند.

برای مثال پژوهشگران از موسسه تکنولوژی فدرال سوئیس حسگرهای نخ‌مانند و قابل‌کششی را نشان دادند که می‌تواند درون پیراهن‌ها بافته شود تا وضعیت قرارگیری فرد را شناسایی کند.

به این ترتیب افراد دچار کمردرد یا آسیب‌هایی مانند آن را می‌توان در صورتی که وضعیت نامناسبی به خود بگیرند،از طریق کامپیوتر شخصی یا موبایل‌شان آگاه کرد  که کمرشان را راست کنند.

استفن بیرگارد از دانشگاه برمن در آلمان  یک حسگر کفشی را به نمایش در آورد که شتاب‌سنج‌های کوچک آن می‌توانند ردیابی هم‌زمان محل فرد را در مناطقی که GPS به آنها دسترسی ندارد یا دقیق نیست انجام دهد.

این حسگر در حال حاضر باید با بند کفش در جای خود ثابت شود، اما انتظار بر این است که گونه‌ای از آن در یک سال آینده ساخته شود که بتوان آن درون پاشنه کفش قرار داد.
این وسیله به قصد فروش برای به آتش‌نشانان و سایر امدادگران اورژانس ساخته شده است.

دانشجویان فوق‌لیسانس در موسسه تکنولوژی ماساچوست پلاک‌های پلاستیکی سیاهی ساخته بودند که دور گردن افراد قرار می‌گرفت و عوامل مختلفی از جمله الگوهای حرکت و گفتار را – برای شناسایی میزان درگیرشدن و مشارکتی که دو فرد در یک مکالمه از خود نشان  می‌دهند را شناسایی می‌کرد.

اطلاعات به دست آمده از پلاک‌هایی با وزن چند ده گرم و کمی کوچکتر از یک بسته ورق بازی را می‌‌توان به صورت بی‌‌سیم به یک کامپیوتر یا یک تلفن فرستاد تا به دارنده پلاک راهنمایی‌های مفید ارائه شود، مثلا به یک دکتر که از راه دور یک بیمار را تحت نظر دارد، در مورد نشانه‌های افسردگی هشدار داده شود.

این پلاک‌ها ممکن است اولین کاربردشان را در جمع‌‌آوری داده‌ها برای تجزیه و تحلیل شبکه اجتماعی، یعنی مطالعه چگونگی تشکیل گروه‌ها و تعامل‌ آنها پیدا کنند.

بسیاری از شرکت‌های بزرگ خواستار چنین ابزارهایی هستند، که می خواهند اطمینان حاصل کنند که اطلاعات مهم در سیلوهای سازمانی گیر افتاده باقی نخوا‌هندماند. مقدار زیادی از داده‌ها درباره تجزیه و تحلیل شبکه اجتماعی را می‌توان از ترافیک ای‌-میل به دست آورد که اطلاعات زیادی درباره چگونگی ارتباط افراد با یکدیگر فراهم می‌‌آورد.

یک نمونه دیگر از این کامپیوترهای پوشیدنی که می‌تواند به ایمنی فرد کمک کند، بوسیله کارستون مهرینگ یک دانشجوی دانشکده معدن کلرادو ارائه شده بود.

 او حسگرهایی را درون دستکش تعبیه کرده بود که با کمک آنها یک موتورسوار یا سورتمه‌‌سوار می‌توانند دستگاه پخش موسیقی قابل حمل خود را با یک فشار خفیف به انگشتان‌‌شان کنترل کنند و نیازی نیست که چشم از جاده یا سراشیب برفی بردارند.

او می‌گوید: "ایده این است که شما کنترل از راه دورتان را بپوشید نه اینکه آن را با خود بردارید."