براساس گزارش ساينس الرت، اين غار اولين بار در سال 1887 توسط كاوشگراني انگليسي به نام‌هاي فرد نيس و يكي از روساي قبيله مائوري كشف شد. زماني كه اين دو وارد غار شدند، متوجه نقطه‌هاي درخشان آبي‌رنگي شدند كه در ميان سنگ‌هاي ديواره غار مي‌درخشيدند و فضاي درون غار را شبيه به يك آسمان نما كرده‌بودند.
اين نورها از كرم‌هاي گوشت‌خواري به نام آركونوكامپا لومينوزا ايجاد مي‌شدند، موجوداتي كه به كرم‌هاي عنكبوتي درخشان شهرت دارند و تلاش مي‌كنند با ايجاد نور در فضاي تاريك غار حشرات را شكار كنند.
اين كرم‌هاي به شدت درخشان كه نور خود را از تجزيه پروتئين‌ها ايجاد مي‌كنند، در نهايت به پشه تبديل مي‌شوند از اين رو براي تامين منبع غذايي براي رشد خود، بايد از پشه‌هاي سرگردان درون غار تغذيه كنند. اين حشرات جذب نور آبي‌رنگي مي‌شوند كه كرم‌ها از خود ايجاد مي‌كنند زيرا تصور مي‌كنند اين نور به ستاره‌هاي آسمان شب تعلق دارد. اين كرم‌ها تارهايي ظريف از خود ايجاد مي‌كنند كه پشه‌هايي كه به سوي آنها پرواز مي‌كنند را به دام مي‌اندازد.
به بياني ديگر اين كرم‌ها مي‌توانند صحنه‌اي از آسمان شب را شبيه‌سازي كنند تا حشرات ريز درون غار به اشتباه به سوي آسمان خيالي پرواز كرده و به دام آنها اسير شوند. زماني كه حشرات درون تارها به دام مي‌افتند،كرم‌ها تار را از طريق دهان خود بالا مي‌كشند و در نهايت حشره را مي‌خورند.
اين كرم‌ها براي يك سال در وضعيت لاروي باقي مي‌مانند و پس از آن به پشه تبديل مي‌شوند، اما در طول اين يكسال با اين فريب به گمراه كردن و شكار كردن حشرات ديگر مي‌پردازند.