عکس‌های عباس كيارستمي عمدتا از چشم‌اندازه‌های طبیعی گرفته شده است و جاده‌ها، باران و درختان از جمله موتیف‌های اصلی آنها هستند.
یک رشته از عکس‌های او با نام «جاده‌ها و درختان» مربوط به عکس‌های در فاصله ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۳ و یک مجموعه دیگر به نام «باران» در سال ۲۰۱۶ منتشر شده است
یک فیلم مستند سیاه‌وسفید او هم به نام «جاده‌های کیارستمی»( ۲۰۰۶) شامل عکس‌های سیاه و سفید او با بازخوانی شعرهایش بوسیله خودش است که در آن به بازاندیشی درباره تاثیر چشم‌انداز می‌پردازد.