به گفته پژمان پشمچي‌زاده، در پي اجراي اين طرح سرانه فضاي سبز محله‌هاي مجاور خط راه‌آهن 138درصد و سرانه‌هاي ورزشي و فرهنگي نيز به‌ترتيب 67و 54درصد ارتقا يافته و مشكلات ايجادشده براي شهروندان كاهش مي‌يابد.
وي به عدم‌انطباق عرصه وسيع 170هكتاري مجموعه تحت اختيار راه‌آهن با ظرفيت ناچيز ايستگاه مركزي تهران اشاره كرده و با تأكيد بر اينكه اين مورد در دنيا وجود ندارد گفته ايستگاه‌هاي مهم دنيا به‌رغم ظرفيت‌هاي ميليوني مسافر هيچ‌گاه عرصه‌اي بيش از 10تا30هكتار به‌خود اختصاص نداده و ملاحظات طراحي شهري، اجتماعي، اقتصادي و حمل‌ونقل را به خوبي در ساخت و بهره‌برداري لحاظ كرده‌اند كه ايستگاه تهران به اين لحاظ هم بسيار ناكارآمد است.
چندي قبل با حضور اعضاي شوراي شهر، مسئولان راه‌آهن و قائم‌مقام شهردار جلسه مشتركي برگزار شد، اما به‌دليل عدم‌تمكين راه‌آهن از قيمت كارشناسي، از اين جلسه نتيجه‌اي حاصل نشد. اسماعيل دوستي عضو شوراي شهر تهران نيز بر انتقال خطوط راه‌آهن مناطق 17و 18به زيرزمين تأكيد كرده و گفته مردم اين مناطق عمدتاً از اقشار كم درآمد جامعه هستند و ايجاد يك نوار سبز شامل پياده راه و مراكز تفريحي، مي‌تواند بهترين جايگزين براي خطوط راه‌آهن باشد.
عضو كميسيون حمل‌ونقل شورا همچنين اظهار كرده كه در كشورهاي مدرن فعاليت ايستگاه‌هاي راه‌آهن درون شهري، صرفاً درصورت استفاده از لكوموتيوهاي مدرن با حداقل آلودگي، امكان پذير است. زمين‌هاي اطراف خطوط راه‌آهن در جنوب تهران به محل انباشت نخاله‌هاي ساختماني و تجمع افراد معتاد تبديل شده، ضمن اينكه بخشي از ريزگردهاي تهران نيز از اين زمين‌ها بر مي‌خيزد.
اسماعيل دوستي افزود: ايجاد فضاي سبز و پارك‌هاي عمومي و ارائه خدمات ويژه از طريق احداث كتابخانه، مراكز فرهنگي، هنري و ورزشي و مجتمع‌هاي چندمنظوره به جاي خطوط راه‌آهن مناطق 17و 18، ضمن كمك به ايجاد اشتغال باعث رضايت مردم جنوب تهران خواهد شد. وي با اشاره به اينكه در كشورهاي توسعه يافته، ايستگاه‌هاي راه‌آهن زماني درون شهرها امكان فعاليت دارند كه از لكوموتيوهاي ديزلي كه از آلايندگي بالايي برخوردارند استفاده كنند، اظهار كرد: بخشي از آلودگي هواي تهران به آلايندگي ناشي از فعاليت لكوموتيوهاي قديمي بازمي‌گردد.