خوشحاليام را چندبار و چندبار و چند...
ميخوانم و ميخوانم و...
مثل هميشه
در دلم:
يك شكلك بوسه
در پاسخم:
يك شكلك لبخند
- نقاشي
رنگينكمانِ من هميشه
رنگينكمانِ آسمان، گاهي
رنگينكمان من
نزديكتر
پررنگتر
خوشرنگتر بود
اصلاً
هرجور فكرش را كني
رنگينكمان دفترم از
رنگينكمان آسمان سر بود!
اما...
اما اگر هرگز نشان من نميداد آسمان
رنگينكمان را
آيا بلد بودم
نقاشي آن را؟