وی پس از گذراندن دوران نوجوانی و جوانی و طی کردن مقاطع تحصیلی ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان در سال 1359 پا به دانشکده افسری گذاشت و لحظه لحظه ی عمر خود را در راه آرمانش فدا کرد.
جاودانيان در سال 1363 به سمت فرماندهی گروهان سوم گردان 101 تیپ 55 هوابرد شیراز تعیین و برای مقابله با دشمنان نظام اسلامی راهی مناطق عملیاتی غرب کشور در کردستان شد.
وی در عملیات والفجر 9 مجروح شد و در عملیات های دیگر از جمله کربلای 4 و 5 شرکت داشت. مصاحبه ای تلویزیونی در والفجر 9، در زیر آتش رگبار مسلسل ها، هلی کوپترها، توپ ها و تانک های دشمن، چهره ی زیبا و با استقامت مردی را نشان می داد که جمشید جاودانیان نام داشت.
امیر سرتیپ جمشید جاودانیان، مالِ دنیا نبود و هیچ گاه به زمین نچسبید. بدنش با رختخواب آشنایی نداشت و زیلو، زیرانداز عارفانه اش بود و هنگامی که به شهادت رسید، پیکر پاکش 50 روز در زیر آفتاب داغ و سوزان سومار، عشق او را به معبودش به حد اعلا رساند.
شهید جاودانیان در 31 تیر ماه 1366 در زیر قله ی «کهنه ریگ» در منطقه ی سومار، بر اثر اصابت ترکش خمپاره زخمی شد و بر اثر درگیری شدید و حجم بالای آتش و نبودن امکانات نجات، جان به جان آفرین تسلیم نموده و به درجه رفیع شهادت نائل آمد و بدین سان جاودانیان، جاودانه شد.
ارتش جمهوری اسلامی ایران در دوران با شکوه و پر حماسه هشت سال دفاع مقدس بیش از 48 هزار شهید والامقام و سرافراز را تقدیم آرمان های نظام اسلامی کرده که شهید امیر سرتیپ جمشید جاودانیان یکی از آنان است، او که به شیر بیشه ی سومار و ببرکوههای کردستان شناخته می شد.
- فرازی از وصیت نامه شهید امیر سرتیپ جمشید جاودانیان
ای حسین! تو که در کربلا یکایک شهدا را در آغوش می کشیدی و می بوسیدی و وداع می کردی، آیا ممکن است هنگامی که من نیز به خاک و خون می غلطم، تو دست مهربانت را بر قلب من بگذاری و عطش عشق مرا به خود، سیراب کنی؟!
خدایا! تو را شکر می کنم که مرا در کوی غم گداختی و در دریای درد، آبدیده کردی و در برابر حوادث روزگار، رویین تنم کردی تا سخت ترین مشکلات حیات و خطرناک ترین ضربه های تاریخ را عارفانه و عاشقانه تحمل کنم.
گلزار شهدای شیراز، پذیرای جسم سوخته و قلب شکسته ی این عارف به الله است.
یاد و نام این شهید سرافراز ارتش جمهوری اسلامی ایران برای همیشه در تاریخ ماندگار حماسه و ایثار این مرز و بوم گرامی باد.