به گزارش ایسنا، این گل‌ها هنگام صبح به سمت شرق می‌ایستند که آفتاب از آن طلوع می‌کند و خورشید را در طول روز، هنگام حرکت در آسمان و تا زمان غروب در سمت غرب دنبال می‌کنند.
گل آفتابگردان در هنگام شب مجددا صورت خود را در تاریکی به سمت شرق برگردانده و آماده طلوع خورشید در روز بعد می‌شود.
محققان در پژوهشی که در مجله ساینس منتشر شده، نشان داده‌اند که قابلیت این گل برای تشخیص نور و ساعت داخلی آن با یکدیگر همکاری کرده و ژن‌های رشدی را فعال می‌کنند که به ساقه گیاه اجازه می‌دهد همراه با قوس حرکتی خورشید خم شود.
آن‌ها گل‌های آفتابگردان را درون یک اتاق با نور مصنوعی قرار دادند که از حرکت خورشید در آسمان و سطوح مختلف نور و تاریکی تقلید می‌کرد. اگرچه این گیاه طی یک دوره 24 ساعته طبق انتظارها رفتار کرد، اما محققان دریافتند که این گل‌ها در یک روز 30 ساعته گیج می‌شدند.
این در حالیست که گیاهانی که به چرخه 24 ساعته در فضا خارجی عادت داشتند، برای چند روز قرار گرفتن در شرایط نور ثابت فضای بسته به خم شدن از سمت شرق به غرب ادامه دادند. این امر نشان می‌دهد که یک ریتم شبانه‌روزی 24 ساعته به هدایت حرکت این گل‌ها می‌پردازد.
محققان همچنین دریافتند که ساقه‌های گیاهان نیز با این حرکت مرتبط هستند. آن‌ها ژن‌های رشد مختلفی را شناسایی کردند که در سمت رو به خورشید در روز و سمت دیگر در شب بیش‌تر فعال می‌شدند.
به گفته محققان، به نظر می‌رسد که دو مکانیزم رشد در ساقه آفتابگردان مشغول به کار هستند که اولی بر نور خورشید تکیه داشته و یک نرخ رشد پایه را برای گیاه تعیین می‌کند. دومین مکانیزم نیز توسط ساعت داخلی کنترل می‌شود و با تاثیرگیری از جهت نور باعث می‌شود که ساقه گیاه در یک سمت بیش‌تر رشد کرده و در طول روز، آفتابگردان را از سمت شرق به غرب هدایت کند.
بعد از این که گیاه به‌طور کامل رشد کرد، رشد کلی آن کند شده و از حرکت در طول روز دست می‌کشد و در نهایت به سمت غرب می‌ایستد.
این تحقیق در مجله ساینس منتشر شده است.