استيو تايلر مالك كافه‌اي در شرق اسكس نسخه‌اي كاملا شخصي‌سازي‌شده از قفس مشهور فارادي را اطراف كافه خود ساخته‌است تا مانع از ورود سيگنال‌هاي موبايل به فضاي داخلي شود. اقدامي كاملا هوشمندانه اما بحث‌برانگيز كه براي انجام آن بايد شبكه‌هايي فلزي در ديوارها و سقف ساختمان كار گذاشته‌شوند تا مانع از عبور هرنوع امواج الكترومغناطيسي شوند.
اين خاصيت اولين‌بار در سال 1836 توسط مايكل فارادي فيزيكدان مشهور كشف شد. عملكرد اين اختراع شبيه به عملكرد هد‌فون‌هاي ازبين برنده نويز است كه براي ممانعت از ورود پارازيت و صداهاي مزاحم طول‌موج‌هايي متضاد با نويزها را منتشر مي‌كنند.
از اين رو زماني كه امواج الكترومغناطيسي مانند امواج موبايل با خارج از قفس فارادي برخورد مي‌كنند، الكترون‌هاي درون فلز به حركت درآمده و ميدان الكترومغناطيسي از خود ايجاد مي‌كنند كه دقيقا برعكس عمل كرده و امواج الكترومغناطيسي ورودي را خنثي مي‌كنند.
قفس فارادي را امروزه در محصولات شخصي و خانگي متعددي مي‌توان مشاهده كرد، براي مثال نمونه‌اي كوچكتر از آن درون دستگاه مايكروويو است و برخي از كيف‌پول‌ها نيز براي محافظت از كارتهاي اعتباري از يك قفس فارادي كوچك برخوردارند.
قفس فارادي كافه تايلر از جنس فويل نقره و شبكه‌اي مسي است و تايلر مي‌گويد اگرچه عملكرد اين قفس كامل و دقيق نيست،اما او را به هدفش رسانده‌است: مشتريان اين كافه به جاي آنكه در فضاي مجازي شبكه‌هاي اجتماعي پرسه بزنند، با يكديگر به گفتگو مي‌نشينند. تايلر مي‌گويد به جاي اينكه از هر مشتري جداگانه بخواهم گوشي‌اش را كنار بگذارد، به كل گوشي‌ها را از كار انداختم.
برخلاف سيستم‌هاي توليد پارازيت كه سيستم‌هايي غيرقانوني هستند و با انتشار امواج الكترومغناطيسي بسيار قدرتمند‌تر مانع از انتقال امواج ضعيف‌تر مي‌شوند، قفس فارادي كاملا قانوني بوده و كاملا منفعلانه امواج گوشي‌هاي موبايل را خنثي مي‌كند.