به گزارش روابط عمومي پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگردي، رضا نوری شادمهانی سرپرست 4 فصل کاوش آموزشی باستان‌شناسی محوطه تاریخی فیضآباد و عضو هیأت علمی دانشگاه کاشان این مطلب را در جلسه گزارش به همکار که به همت پژوهشکده باستان‌شناسی در محل پژوهشگاه برگزار شد، مطرح کرد.
وي افزود: از آنجایی که ضرورت آشنایی دانشجویان دانشگاه کاشان با محوطه تاریخی فیضآباد و ویژگی‌های آن احساس می‌شد این پروژه زمان‌بندی و به این منظور پیش از آغاز کاوش در هر فصل دانشجویان به گروههای چهارگانه تقسیم و به بررسی پیمایشی محوطه پرداختند.
وی با اشاره به مراحل عملیات کاوش اظهار داشت: پس از آشنایی دانشجویان با ویژگی‌های محوطه و ابزارآلات مورد استفاده و نحوه مستندنگاری یافته‌ها و ساختارهای معماری چهار فصل کاوش آموزشی از سال 91 به بعد صورت گرفت.
این باستان‌شناس با اشاره به اطلاعات بدست آمده از 4 فصل کاوش در محوطه فیضآباد گفت: نبود مواد فرهنگی سالم بر ترک آگاهانه شهر دلالت دارد و دلیل این امر را شاید بتوان با تغییرات اقلیمی مرتبط دانست.
وی مواد فرهنگی به دست آمده همچون سفال و مسکوکات را دلیل تک دوره‌ای بودن (ایلخانی) این محوطه دانست و افزود: مسکوکات کشف شده در نتیجه پنهان‌سازی عمومی و نه در اثر گمگشتگی سهوی به دست آمده‌اند.
این باستان‌شناس گفت: سازه‌های معماری به دست آمده بخشی از شهرستان و مجموعه ساختمانی ارگ محوطه را نشان می‌دهند.
به گفته او، الگوی معماری حاکم بر ارگ را می‌توان در قلعه‌های ادوار بعد که در منطقه ساخته شده‌اند ردیابی کرد.
او افزود: محوطه فیضآباد که با توجه به شواهد و بررسی‌های باستان‌شناسی، شهری متعلق به دوران ایلخانی بوده، از دو بخش مهم ارگ و شارستان تشکیل شده است.
شادمهانی افزود: کاوش فصل نخست این محوطه در بخش شارستان به آگاهی‌های باستان‌شناختی و معماری مربوط به دوران ایلخانی منتهی شد.
به گفته این باستان‌شناس، یافته‌های باستان‌شناسی فصل چهارم فیضآباد که بخش عمده آن سفالینه‌ها است، به دوران ایلخانی تعلق دارند.
گفتنی است، محوطه تاریخی فیضآباد در شمال غربی آران و بیدگل و استان اصفهان قرار دارد.