اين مبلغ حتي نمي‌تواند حداقل‌هاي يك زندگي ساده را برآورده كند. همين مسئله، لزوم ايجاد راهكارهايي براي افزايش اين مستمري‌ها را نمايان مي‌كند. نمايندگان مردم در خانه ملت سعي مي‌كنند تا اين افزايش مستمري را در لايحه برنامه ششم توسعه پيگيري كنند چرا كه ميزان تورمي كه در جامعه وجود دارد با مستمري اين افراد به هيچ عنوان همخواني ندارد. يكي از اولويت‌هاي مهم مجلس و دولت توجه به ميزان مستمري‌هايي است كه مددجويان نهاد‌هاي حمايتي دريافت مي‌كنند. مسئولان بايد در كنار اين كمك‌هاي نقدي ناچيز براي افرادي كه توانايي كاركردن دارند، شغل پايدار نيز درنظر بگيرند تا اين افراد بعد از مدتي از نظر اقتصادي خودكفا شوند. اما افزايش اين ميزان مستمري هنوز مشخص نيست چه مقدار است و افزايش آن بايد با استفاده از نظر متخصصان و كارشناسان اقتصادي باشد.
از سوي ديگر، مددجوياني كه درتهران زندگي مي‌كنند همان مقدار مستمري را دريافت مي‌كنند كه يك مددجو در روستا يا شهرستان كوچك دريافت مي‌كند. اين در حالي است كه زندگي در تهران بسيار پر‌هزينه‌تر از ساير شهرهاست و يكسان بودن پرداختي اين مستمري‌ها اصلا به صلاح نيست اما همين مسئله هم بايد توسط كارشناسان بررسي شود. همچنين بارها ديده شده كه در برخي شهرستان‌ها يك فرد نيازمند از چند دستگاه حمايتي مستمري دريافت مي‌كند كه اين رويه به صلاح حوزه اقتصاد كشور نيست؛ بنابراين براي تأمين هزينه‌هاي زندگي مددجويان بهتر است همه مستمري‌ها تجميع شوند.