براساس گزارش اسپيس، اين رنگ آميزي تند تنها براي زيباسازي مدل‌ها نيست. مهندسان ناسا از نوعي رنگ حساس به فشار استفاده مي‌كنند كه از درخششي خيره كننده برخوردار است و مي‌تواند چگونگي واكنش سطح يك راكت يا هواپيما را نسبت به فشاري كه از محيط دريافت مي‌كند، نمايش دهد.
ناسا اين آزمايش‌ها را در تونل‌هاي باد مركز پژوهشي ايمز در كاليفرنيا و مركز پژوهشي لانگلي در ويرجينيا اجرا مي‌كند. زماني كه مدل درون تونل باد قرار مي‌گيرد، نور آبي روي آن تابانده مي‌شود تا به رنگ فلورسنت تندي كه به مدل زده شده، درخششي فلورسنت دهد. پس از آن باد پرفشاري از سرتاسر مدل عبور مي‌كند و فشارهاي سطحي را در بخش‌هاي مختلفي از آن ايجاد مي‌كند.
اكسيژن موجود در باد با ذرات فلورسنت موجود در رنگ واكنش نشان داده و طيفي از رنگ‌هاي صورتي تيره تا روشن را روي مدل ايجاد مي‌كند و محققان براساس اين تغيير رنگ مي‌توانند نحوه توزيع فشار روي مدل را تشخيص دهند.
درك چگونگي توزيع فشار روي سطح راكت‌ها و هواپيماها در طراحي هواپيماهايي جديد كه در فشار بالاي باد تكه تكه نمي‌شوند، نقشي كليدي دارند. اما در عين حال اين اطلاعات به مهندسان در طراحي و ساخت هواپيمايي كاربردي با مقاومت كمتر هوا، سوخت كمتر، صداي كمتر و آلودگي كمتر كمك خواهد كرد.
ناسا بيش از 25 سال است كه از رنگ‌هاي حساس به فشار براي آزمايش هواپيماها استفاده كرده‌است و امروزه در تلاش است تا رنگ‌هاي حساس به فشار تاثيرگذارتري توليد كند تا از آنها براي آزمودن وسايل نقليه‌اي كه قرار است زمين را ترك كنند، استفاده كند. هدف توليد نوعي جديد و بهبود‌يافته از رنگ‌هاي حساس به فشار است كه نسبت به فشار سريعتر واكنش نشان داده و در برابر گرما از حساسيت پاييني برخوردارند. با اين‌همه، تنها يك ويژگي در اين رنگ‌ها ثابت باقي خواهد ماند، و آن هم رنگ صورتي درخشان آنها است.