من به صورتم دست مي‌كشم. نه... من خواب نيستم... و پهنه‌ي گسترده‌ي كوير لوت، مثل خوابي آشنا، جلوي رويم است.
كوير لوت، همان‌جايي كه به‌تازگي در فهرست ميراث جهاني يونسكو به‌عنوان اولين ميراث طبيعي ايران ثبت شده، بيابان وسيعي است در شمال استان كرمان كه گستردگي آن به استان سيستان و بلوچستان و خراسان جنوبي هم مي‌رسد.
دلايل اهميتش بسيار است؛ از كلوت‌ها و تپه‌هاي ماسه‌اي‌اش گرفته تا پديده‌هاي نمكي و گلدان‌هاي كويري. از روستاها و مناطق باستاني‌اش تا اين موضوع مهم كه كوير لوت از گرم‌ترين نقاط كره‌ي زمين است. آن‌قدر گرم كه انگار خورشيد سوزاني را در دل خود داشته باشد!
اين سفيدي‌ها برف نيست، بلورهاي نمك است كه در جاهايي از كوير لوت ديده مي‌شود.
كوير لوت يك رود دائمي دارد؛ رود شور كه سرچشمه‌اش در خراسان جنوبي است و در منطقه‌ي شهداد جريان دارد.
عكس: عليرضا امير‌كاظمي
گلدان‌هاي كويري پديده‌ي شگفت‌انگيز كوير لوت است، جايي كه در چند قدمي‌اش نمك‌زار ديده مي‌شود. به آن‌ها نبكا يا تل گياهي هم مي‌گويند.
اين گلدان‌ها در سطح هموار ماسه‌اي تشكيل مي‌شود، وقتي سطح آب زيرزميني بالا يا رطوبت براي رشد گياه كافي باشد.
همين‌جا كه از دور شهري عجيب و باستاني به نظر مي‌رسد، تپه‌هايي است بلند و كوتاه كه بر اثر فرسايش باد و آب به‌وجود آمده است و دست‌ساخته‌ي هيچ انساني نيست.
به اين‌ها كلوت يا ياردانگ مي‌گويند. بعضي از اين كلوت‌ها مرتفع‌ترين كلوت‌هاي دنياست./عكس‌ها: شيوا حريري