این عکس‌ها که «تارکوفسکی» آن‌ها را با دوربین پولاروید و در کشورهای روسیه و ایتالیا هنگام ساخت فیلم «نوستالژی» در سال 1983 گرفته است، در حراجی «بونهامس» انگلیس برای فروش گذاشته و پیش‌بینی می‌شود تا مبلغ 50 هزار یورو فروخته شود.
این مجموعه عکس که بیشتر آن‌ها از نظر تکنیکی، نقص دارند توسط «آندری» فرزند «تارکوفسکی» در ماه اکتبر به حراجی «بونهامس» فروخته شد و مطمئنا علاقه‌مندان فراوانی در انتظار خریدن آن هستند.
این عکس‌های تیره و تار و نورزده با رنگ‌هایی که شبیه نقاشی آبرنگ شده، منعکس‌کننده همان اتمسفری است که «آندری تارکوفسکی» در فیلم‌هایش آن‌ها را به تصویر می‌کشید و بسیاری از این عکس‌ها به‌خوبی بازتاب‌دهنده آثار او هستند.
«داریا چرننکو» - رییس بخش آثار روسی در حراجی «بونهامس» - در این‌باره گفت: این عکس‌ها جنبه بسیار شخصی برای «تارکوفسکی» داشتند و دوستان این کارگردان به یاد می‌آورند، از زمانی که او این دوربین عکاسی پولاروید را پیدا کرد، همیشه در دستش بود. تمام این عکس‌های باقی‌مانده انتخاب خود «تارکوفسکی» است و آن‌هایی است که او دوست داشت نگه دارد. او معمولا عکس‌هایی را که دوست نداشت، می‌سوزاند.
«آندری آرسینوچ تارکوفسکی» متولد 4 آوریل 1932 بود. «اینگمار برگمن» - کارگردان سوئدی - زمانی در توصیف او گفت: تارکوفسکی برای من بزرگ‌ترین کارگردان سینماست که زبان جدیدی اختراع کرد و به ماهیت فیلم وفادار است.
تارکوفسکی به‌جز دو فیلم آخرش، تمام آثارش را در روسیه ساخت که بیشتر مضامین متافیزیک و در رابطه با مسیحیت دارند. او از پدری شاعر و مترجم متولد شد و پس از پایان دوران دبیرستان، دانشجوی رشته فیلم‌سازی شد.
او نخستین فیلم بلندش را در سال 1962 با عنوان «کودکی ایوان» ساخت. «تارکوفسکی» با این فیلم به شهرت جهانی رسید و 15 جایزه از جمله شیر طلای «ونیز» را کسب کرد.
در سال 1965 او با ساختن فیلم «زندگی آندری روبلف» که درباره‌ی نقاش بزرگ قرن پانزدهم روسیه بود، موفقیت‌هایش را ادامه داد، هرچند مقامات شوروی سابق حساسیت‌هایی را نسبت به آن نشان دادند. با این وجود، «تارکوفسکی» توانست با این فیلم، جایزه فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم را در سال 1969 از جشنواره کن کسب کند.
در سال 1972 تارکوفسکی ساخت فیلم جدیدش با نام «سولاریس» را به پایان رساند. این فیلم که اثری اقتباسی از یک رمان بود، در سال 1968 به جشنواره کن راه یافت و توانست جایزه بزرگ هیئت داوران و جایزه فیپرشی را به خود اختصاص دهد.
وی در سال 1985 با وجود ابتلا به سرطان، ساخت فیلم جدیدش با نام «ایثار» را در سوئد به پایان رساند و در حضوری دوباره در جشنواره‌ی کن، جایزه بهترین فیلم معنوی و جایزه فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم را کسب کرد؛ اما به علت بیماری قادر به حضور در مراسم اعطای جوایز نبود.
آندری تارکوفسکی روز 29 دسامبر 1986 در سن 54 سالگی در پاریس درگذشت و در آرامگاهی در همین شهر به خاک سپرده شد.
وی اگرچه فقط هفت فیلم بلند ساخت، اما کارنامه سینمایی‌اش سرشار از جوایز و افتخارات سینمایی است که کسب 9 جایزه از جشنواره کن، جایزه بفتا بهترین فیلم خارجی (ایثار- 1988) و شیر طلای ونیز بخشی از کارنامه او است.