ولي در عين حال شمّ خود را پرورش دهند تا بتوانند كلمه‌هاي مناسب را انتخاب كنند. بهترين توصيه‌اي كه به خودم شده اين بوده كه اول حسابي ريخت‌وپاش كن، بعد جمع‌وجورش كن.
نوشتن را معمولاً با قطعه‌ي كوچكي از چيزي كه خيلي توجهم را جلب كرده شروع مي‌كنم. مثلاً چند جمله از كسي مي‌شنوم، فكري در ذهنم جرقه مي‌زند و آن‌وقت مي‌دانم اين چيزي است كه بايد درباره‌اش بنويسم.
بعدش درباره‌ي موضوع تحقيق مي‌كنم و مي‌گذارم همه‌چيز در مغزم مرتب شود. بنابراين ابتدا نه طرح دارم، نه شخصيت. به تركيبي از جزئيات و مسائل و احساسات و عبارت و جمله اجازه مي‌دهم با مغزم تعامل برقرار كنند.