به گزارش رویترز پژوهشگران در سوئیس برای آزمایش قدرت پول در مبارزه با اعتیاد به سیگار جزوه‌ها و راهنماهای آنلاین ترک سیگار را در اختیار ۸۰۰ سیگاری کم‌درآمد قرار دادند. نیمی از این افراد همچنین در صورتی که مجموعه‌ای شش تست آزمایشگاهی توقف سیگار کشیدن را ثابت می‌کرد تا ۱۵۶۰ دلار دریافت می‌کردند.
در صورتی که تست‌های آزمایشگاهی ثابت می‌کرد که فرد شرکت‌کننده پس از یک هفته سیگار نکشیده است، این پرداخت‌ها با ۱۰۰ دلار شروع می‌شد و به تدریج تا زمانی که آخرین تست در شش ماه بعد انجام می‌شد تا ۴۴۰ دلار افزایش می‌یافت.
پس از شش ماه، ۳۶ درصد از افراد در گروه با پرداخت پول و حدود ۶ درصد از افراد در گروه شاهد سیگار را ترک کردند.
یک سال پس از پایان پرداخت پول، حدود ۱۰ درصد از افراد گروهی که امتیازات مالی دریافت کرده بودند، در حالت ترک اعتیاد باقی مانده بوند، اما در گروه شاهد این میزان حدود ۴ درصد بود.
ژان فرانسوا اتر، پژوهشگر بهداشت عمومی در دانشگاه ژنو و سرپرست این پژوهش گفت: «پول برای جبران کنار گذاشتن یک فعالیت ارزشمند از نظر فرد (سیگار کشیدن) پرداخت شد و هم باعث افزایش احتمال تلاش برای ترک سیگار و هم افزایش احتمال موفقیت در ترک سیگاه هنگام تلاش برای انجام این کار شد.»
این شرکت‌کنندگان در شروع بررسی به طور میانگین ۳۲ سال داشتند و به طور معمول سیگار کشیدن را در حدود ۱۷ سالگی شروع کرده بودند. این افراد حدود ۱۶ نخ سیگار، اندکی کمتر از یک پاکت، در روز سیگار می‌کشیدند.
یک پنجم این افراد بیکار و حدود ۴۵ درصدشان دانشجو بودند. نیمی از آنان درآمد سالانه‌ای بیش از حدود ۲۰۰۰۰ دلار نداشتند.
همه شرکت‌کنندگان کتاب‌های خودیاری حاوی توصیه‌های برای ترک سیگار دریافت کرده بودند و پژوهشگران از آنان خواسته بودند تا یک دوست یا عضو خانواده‌شان برای حمایت از تلاش‌هایشان فرا بخوانند.
پژوهشگران میزان مونوکسید کربن در هوای بازدمی و وجود یک محصول ناشی از متابولیسم نیکوتین در نمونه‌های بزاق را آزمایش کردند تا ثابت شود، آیا این افراد سیگارشان را ترک کرده‌اند یا به سیگار کشیدن ادامه داده‌اند.
این پژوهشگران که یافته‌هایشان را در ژورنال کالج کاردیولوژی آمریکا منتشر کرده‌اند، می‌گویند با اینکه بسیاری از افرادی که سیگار را ترک رده بودند، پس از پایان پرداخت پول دوباره به سیگار کشیدن روی آوردند، میزان‌های ترک پس از ۱۸ ماه در گروهی که امتیازات مالی دریافت کرده بودند، حدود ۱۰ درصد بود.
این پژوهشگران یادآور شدند که با توجه به تفاوت حدود چه درصدی میان گروه شاهد و گروه پرداخت پول یک سال پس از پایان یافتن دادن پول، لازم است ۱۷ نفر برنامه پرداخت مزایایی مالی مانند این بررسی شوند تا در نهایت یک نفرشان سیگار را ترک کنند.
به گفته این پژوهشگران، یک محدودیت این بررسی این بود که میزان بالایی از ۸۱ شرکت‌کننده‌ای که این بررسی را ترک کردند، در گروه شاهد قرار داشتند، نه در گروه پرداخت پول. شرکت‌کنندگانی که پژوهش را ترک کرده بودند یا داده‌های مربوط به آنان در اختیار نبود، سیگاری شمرده شده بودند.
همچنین به گفته این پژوهشگران، افرادی که به این بررسی پیوسته بودند، می‌دانستند که برخی از شرکت‌کنندگان امتیاز مالی دریافت می‌کنند و این آگاهی می‌توانست بر رفتارشان تأثیر بگذارند.
اتر می‌گوید پژوهش‌های هم پیشین نشان داده‌اند که مزایای مالی می‌تواند به سیگاری‌ها کمک کند تا در وضعیت ترک باقی بمانند، به‌خصوص کارمندان مرفه‌تر سیگاری که به خدمات مشاوره و سایر شیوه‌های حمایت از ترک دسترسی دارند.
به گفته او، تشویق به ترک در سیگاری‌های کم‌درآمد ممکن است کار سختی باشد.
اتر گفت: «بسیاری از مداخلات بر اساس آموزش (کتابچه‌ها، جزوه‌ها، راهبردهای آموزشی گوناگون) معمولاً در میان افراد کم‌درآمد و با تحصیلات پایین که شیوع سیگار کشیدن هم در میانشان به‌خصوص بالا است، کمتر مؤثر واقع می‌شود.»