تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۳۸۶ - ۰۷:۳۴

ترجمه-زینب کامرانی: از آغاز اشغال کرانه باختری و غزه در سال1967 مدارس مراکز آموزشی همگام با افزایش جمعیت توسعه نیافتند و اقدام جدی برای بازسازی مدارس انجام نشده است.

 آغاز انتفاضه اول ملت فلسطین بر امر آموزش تأثیرات منفی زیادی گذاشت به طوری‌که در سال 1994 بسیاری از مدارس تعطیل شدند و با امضای پیمان اسلو سیستم آموزش کشور به کلی ویران شد.

 آمارهای صادره از وزارت آموزش و پرورش فلسطین در ماه سپتامبر سال2005 نشان می‌دهد در مناطق فلسطینی 2هزار و 267 مدرسه آموزش عالی وجود دارد که خدمات آموزشی به یک میلیون و 78هزار و 488دانش‌آموز ارائه می‌دهد. در این مدارس 48هزار و 674 معلم مشغول به کار هستند که 24درصد از آنها عضو سازمان رسیدگی به امور آوارگان فلسطینی (اونروا) هستند.

دولت فلسطین 13درصد از درآمدهای خود را به امر آموزش اختصاص می‌دهد همچنین بیش از نصف کمک‌های سازمان اونروا به 264 مدرسه در کرانه باختری و غزه تعلق می‌گیرد، وزارت آموزش و پرورش فلسطین در سال 1994 اعلام کرد125 مدرسه جدید بنا شده که با این رقم تعداد مدارس به هزار و 289مدرسه افزایش یافته است.

 با احداث مداری جدید سیستم 3شیفتی در مدارس ملغی شده اما هنوز بعضی از مدارس 2شیفتی کار می‌کنند. همچنین وزارت آموزش و پرورش فلسطین شیو‌ه‌های آموزشی مصری و اردنی را در مدارس لغو کرد و سیستم آموزشی واحدی را در مناطق مختلف جایگزین کرد. این تحولات باعث شد تعداد دانش‌آموزان در سال 1944، 43درصد افزایش پیدا کند.

 مساعدت‌ برای بازسازی مدارس

 نیکوکاران از سال 1994 ،‌353 میلیون دلار برای احداث و نوسازی مراکز آموزشی کمک کردند و این مساعدت‌ها وزارت آموزش و پرورش را در دستیابی به اهداف خود یاری ساخت. تحقیقات جدید بانک بین‌المللی نشان می‌دهد حکومت خود گردان فلسطین در بازسازی و توسعه تأسیسات آموزشی 8/78 درصد رضایتمندی داشته که بخشی از این موفقیت‌ها به روش و کیفیت آموزش برمی‌گردد. همچنین هر خانواده فلسطینی ماهانه 20دلار در تأمین هزینه‌های آموزشی سهم دارد.

تربیت زیرسایه اشغال

 مدارس فلسطینی در زمان انتفاضه اول ملت فلسطین که در میان سال‌های 1987 تا 1992 رخ داد، دائما تعطیل بودند و رژیم اشغالگر قدس برای مدت 5سال تمام مدارس و کتابخانه‌ها را تعطیل کرد و بسیاری از مدارس را به پایگاه‌های نظامی تبدیل کردند.

 در این زمان بود که احداث دیوار حائل میان دانش‌آموزان و مدارس جدایی انداخت و آنان مجبور شدند برای رسیدن به مدارس خود ساعت‌ها پشت مقرهای ایست بازرسی رژیم اشغالگر قدس منتظر بمانند و این امر موجب شد دانش‌آموزان نتوانند در زمان مشخص به مدارس برسند. ممنوعیت آمد و شد که از سوی رژیم اشغالگر قدس اعمال می‌شد باعث شد در سال‌های یاد شده کلاس‌ها فقط 45روز از سال تشکیل شود.

دانش‌آموزان هنگام عبور از مراکز بازرسی رژیم اشغالگر قدس مورد ضرب و جرح و توهین قرار می‌گرفتند و به همین دلیل اغلب آنها دچار ترس و وحشت می‌شدند و این امر موجب شد آنها مدرسه را ترک کنند و رفتن به مدرسه را به زمان دیگری موکول کنند. دانش‌آموزان آواره فلسطین در لبنان نیز به خاطر وقوع جنگ و پیامدهای ناشی از آنکه در سال 1982 با تجاوزات رژیم اشغالگر قدس رخ داد چندماه تعطیل شدند و در این زمان بود که بسیاری از مدارس نابود شدند و سازمان رسیدگی به امور آوارگان فلسطینی (اونروا) مجبور شد زمان تحصیل را افزایش دهد. آشوب‌ها و به هم ریختگی‌های این دوران تأثیرات منفی جبران‌ناپذیری را بر پیکره آموزشی گذاشت.

 آموزش بچه‌های فلسطینی

 آژانس امور آوارگان فلسطینی پیمان آموزشی در درازمدت را با دولت‌های میزبان آوارگان فلسینی امضاء کرده تا آنها بتوانند در مدارس وابسته به سازمان رسیدگی به امور فلسطینیان درس بخوانند و در عوض دانش‌آموزان همان کشور نیز می‌توانند از خدماتی که این سازمان در مدارس دولتی می‌دهد استفاده کنند.

 البته دانش‌آموزان آواره فلسطینی می‌توانند در مدارس دولتی کشورهای میزبان همچون اردن تحصیل کنند و در عوض هزینه تحصیل آنها به مدارس دولتی کرانه‌باختری ارسال می‌شود.

 امارات‌الیوم
30 شهریور1386