روز عرفه روز بهره‌گيري از فرصت‌هاي بسياري است كه به‌‌واسطه فزوني رحمت خداوند در اين روز به انسان رو مي‌كند و عرفات نيز مكان بسيار مغتنمي است براي عبادت و نيايش و جلب نظر خداي بنده‌نواز.
عرفات مكان مقدسي است كه در آنجا نبايد سخن از من و تو باشد بلكه شايسته است كه همه، او شوند. عرفات وادي عرفان و شهود، مكان راز و نياز و صحراي محشر است. در موسم حج مردم از هر نژاد و هر رنگ در اين وادي جمع مي‌شوند. قدوم مبارك بسياري از اولياي الهي به اين وادي مقدس رسيده و جبل‌الرّحمه صداي دلنشين مناجات ايشان را شنيده و بارها با ناله‌هاي جانسوز امام زمان(عج) و به‌ويژه سيدالشهداء(ع) گريسته است.
در يكي از اين مناجات‌ها بود كه امام حسين(ع) بعد از ظهر روز عرفه، همراه با فرزندان و گروهي از اصحاب، ازخيمه‌هاي خود در صحراي عرفات بيرون آمدند و روي به دامن كوه رحمت نهادند و در سمت چپ كوه در برابر كعبه كلاس صحرايي معرفت تشكيل دادند كه موضوع آن به مناسبت روز عرفه، شناخت و سازندگي بود. اين كلاس فقط جنبه علمي و شناخت نداشت كه كلاس شناخت توأم با عمل و سازندگي، تزكيه و خودسازي بود.
اگرچه آنان كه در لباس سفيد احرام، با قلبي مملو از عشق خداوند دعاي عرفه امام حسين(ع) را در سرزمين عرفات زمزمه مي‌كنند، از اين زلال معرفت ناب، بيش از ديگران سيراب مي‌شوند ولي حال كه دستان نيازمند و قدوم مشتاق ما به واسطه خاندان فاسد آل سعود، از آستان دوست دور افتاده، در روز عرفه با مولايمان همنوا مي‌شويم و نيايش سر مي‌دهيم و كم‌كم آماده ورود به ماه محرم مي‌شويم.