براساس گزارش ديسكاوري، گروهي از محققان دانشگاه پرينستون با مطالعه روي حباب‌هاي به دام افتاده در هسته‌هاي يخي به دست آمده از گرينلند و جنوبگان دريافتند ميزان اكسيژن در طول 800 هزار سال گذشته با افتي 0.7 درصدي مواجه شدهاست.
يافتن دليل واقعي اين رويداد كار ساده‌اي نخواهد‌بود،اكسيژن موجود در سياره زمين به صورت دائم توسط انسان، حيوانات،گياهان و حتي سنگ‌هاي سيليسي درحال بازيافت است. درحال حاضر هسته‌هاي يخي بهترين ابزار براي سنجش ميزان اكسيژن موجود در سياره زمين هستند.
به گفته محققان اين تحقيق بيشتر از سر علاقه و كنجكاوي انجام شدهاست و نتيجه آن نشان نشت اكسيژن دارد. ميزان كاهش سطح اكسيژن سياره زمين براساس آنچه محققان يافته‌اند بسيار ناچيز است، اما همچنان اسراري از چرايي سكونت‌پذير بودن زمين را در خود دارد كه اگر روزي انسان بخواهد در سياره‌اي ديگر زندگي كند، اين اطلاعات برايش حياتي خواهند بود.
يكي از فرضيه‌هاي مطرح شده براي توجيه دليل كاهش اكسيژن، افزايش فرسايش است، فرسايش بيشتر رسوبات بيشتري را تحت تاثير قرار داده و اكسيده مي‌كندو به اين شكل ميزان اكسيژن اتمسفر كاهش پيدا مي‌كند. فرضيه ديگر تغييرات اقليمي طولاني مدت است، طي چند ميليون سال گذشته كاهش دماي ناچيزي در دماي جهاني رخ داده‌است، حتي باوجود اينكه زمين طي نيم قرن گذشته با سرعت بالايي رو به گرم شدن گذاشته‌است.
سرد شدن اقيانوس‌ها در زمان كاهش دماي زمين، زمينه يك سري از واكنش‌هاي زنجيره‌اي اكولوژيكي را فراهم آورده‌است كه باعث مصرف اكسيژن بيشتري شدهاست. تمامي اين توضيح‌ها تنها فرضيه‌هايي هستند كه به بررسي بيشتر نياز دارند.
اتمسفر زمين براي چند ميليارد سال اوليه زندگي‌اش هيچ اكسيژني در خود نداشت. دانشمندان معتقدند جلبك‌هايي كوچك به نام سيانوباكتري روي زمين تكامل يافتند و منجر به ايجاد و افزايش اكسيژن در زمين شدند تا در نهايت حيات به شكل امروزي‌اش در زمين جاري شود.
امروزه 21 درصد از هوايي كه موجودات زنده تنفس مي‌كنند از اكسيژن تشكيل شدهاست. اگرچه ميزان گازهاي مختلف اتمسفر به اندازه دي‌اكسيد‌كربن، يكي ديگر از گازهاي موجود در هوا، اثرگذار نيستند اما مي‌توانند بر ميزان نور خورشيدي كه به زمين مي‌رسد تاثيرگذار باشند و در عين حال شواهدي وجود دارند كه نشان مي‌دهند تغيير ميزان اكسيژن در گذشته بر شرايط اقليمي زمين اثرگذار بوده‌است.