بر اساس یک نظرسنجی که توسط مؤسسه مطالعات صلح تامی اشتین متس و همچنین برنامه امنیت بین‌الملل دانشگاه تلاویو انجام شده است، 52 درصد مردم اسرائیل اعلام کردند واشنگتن نباید امتیازاتی را که اسرائیل و فلسطین برای دست یابی به توافق نیاز دارند تعیین کند.
در این نظرسنجی پرسش این بود که اگر در کنفرانس نوامبر مشخص شد دو طرف به‌دلیل اختلاف‌های موجود نمی‌توانند به توافق دست یابند آیا با نقش میانجی‌گرانه آمریکا و تعیین امتیازهای لازم از سوی این کشور موافق هستید یا خیر؟
در گزارش پایگاه اینترنتی آنگوس راید درباره نتایج این نظرسنجی آمده است: تنها 40 درصد پاسخ دهندگان به این سؤال از نقش داور گونه واشنگتن در این رابطه حمایت کردند و 8 درصد نیز درباره جواب اطمینان نداشتند.
اوایل امسال جورج بوش، رئیس‌جمهوری آمریکا طی یک سخنرانی به تمایل خود و ضرورت برگزاری کنفرانسی بین‌المللی با هدف بررسی روند صلح در خاورمیانه اشاره کرد.
در آخرین سفر کاندو لیزا رایس، وزیر خارجه آمریکا به منطقه که هفتمین سفر خاورمیانه‌ای او طی یک سال گذشته محسوب می‌شود، مشخص شد این کنفرانس در اواخر ماه نوامبر در آناپولیس (مرکز ایالت مریلند آمریکا) با حضور نمایندگانی از اسرائیل، فلسطین، آمریکا، اتحادیه اروپا و اتحادیه عرب آغاز به کار خواهد کرد.
هدف از این کنفرانس نیز تعیین لحن آینده روند صلح خاورمیانه اعلام شده است که بر اساس آن بتوان درباره بحران بین اسرائیل و فلسطین به جمع بندی رسید.
قیمومیت سابق فلسطین توسط بریتانیا پس از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت تا بر اساس آن بریتانیا بتواند از سرزمین‌هایی در خاورمیانه که در گذشته به امپراطوری عثمانی تعلق داشته است صیانت کند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم و هولوکاست نازی، جنبش صهیونیسم توانست وطنی را در عرصه بین‌المللی برای خود به مشروعیت برساند و در نهایت درسال 1947 مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه‌ای دستور تشکیل کشور یهودی را صادر کرد.
در سال 1948، با پایان یافتن قیمومیت بریتانیا، اسرائیل در وسعتی به مساحت 15هزار کیلومتر مربع در همان سرزمین‌های تحت قیمومیت تشکیل شد و مابقی اراضی بین مصر و اردن تقسیم شد.
درست از همان زمان منطقه شاهد درگیری شدید بین اسرائیل و فلسطین بوده است تا جایی که خاورمیانه در نیمه دوم قرن بیستم شاهد آغاز جنگ اعراب و اسرائیل بود.
در جریان جنگ اعراب و اسرائیل در سال 1948، بیش از 750هزار فلسطینی یا به اراده خود یا بنابر اجبار، خانه‌های خود را ترک کردند و بحران آوارگان فلسطینی نیز از همان زمان آغاز شد.
همواره تشکیل کشور مستقل فلسطینی و بازگشت آوارگان به خانه هایشان از مهم‌ترین موضوعات مد نظر در تمامی ابتکارات و طرح‌های مطرح شده حتی طرح مورد حمایت آمریکا موسوم به نقشه راه بوده است.
نکته بسیار مهم دیگر که حتی موفقیت یا شکست کنفرانس صلح در آناپولیس را تهدید می‌کند سرنوشت بیت المقدس است.
سرنوشت بیت المقدس که نزد مسلمانان، یهودیان و حتی مسیحیان به‌عنوان محلی مقدس تلقی می‌شود محل اختلاف بسیاری بین اسرائیل و فلسطین است و حتی کشورهای عربی از جمله مصر تهدید کرده بودند رسیدگی به این موضوع در آناپولیس در اولویت قرار دارد.
اما آنچه بیش از هر چیز درباره این کنفرانس اهمیت دارد تلاش گسترده آمریکا و دستگاه دیپلماسی این کشور برای به سرانجام رساندن مذاکرات در خارومیانه است.
شکست سیاست‌های واشنگتن در منطقه و تبدیل وجهه این کشور به‌عنوان نیرویی اشغالگر و نه آزادی بخش از یک سو و تناقض در گفتار و اقدامات کاخ سفید در تعقیب راهبرد توسعه دمکراسی در خاورمیانه از سوی دیگر، اعتبار دولت بوش را با لطمات بسیاری مواجه ساخته است.