با وجود اینکه ماموریت کاوشگر آنطور که انتظار می‌رفت انجام نگرفت اما در همان مدت کوتاه فعاليتش، توانست اطلاعات سودمندی را از سطح دنباله‌دار به زمین ارسال کند.
در اين دوران روزتا به حرکت در کنار 67P ادامه داد و به بررسی خصوصیات گازهای تشکیل دهنده دنباله آن پرداخت. با دور شدن دنباله‌دار از خورشید، ماموریت روزتا هم پایان یافت و به دستور مرکز کنترل زمینی، این سفینه به سوی سطح دنباله‌دار حرکت کرد. ماموریت این فضاپيما از زمان پرتاب تا برخورد با سطح دنباله‌دار دوازده سال و شش ماه و بیست و هشت روز به طول انجامید.
دليل برخورد روزتا با سطح دنباله‌دار اين بود كه محققان تصميم گرفتند به جاي اينكه روزتا بيهوده در مدار دنباله‌دار باقي بماند، در آخرين لحظات عمرش نيز با انجام ماموريتي انتحاري اطلاعات ارزشمند و دقيق‌تري از ساختار سطحي دنباله‌دار، به ويژه از حفره‌هاي مرموز موجود در سطح آن در اختيار آنها قرار دهد
در ابتدا قرار بود این سفینه به سوی دنباله‌دار دیگری به نام 46P/ویرتانن پرتاب شود اما در نهايت مقصد آن تغییر یافت و در سال 2004 روزتا از منطقه کورو در گینه فرانسه به فضا پرتاب شد. دانشمندان پس از پرتاب روزتا اطلاعاتی دراختيار آنها قرار دهد تا با كمك آن بتوانند درك بهتري از چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی و پدید آمدن حیات بر سياره زمین به دست آورند. گفته مي‌شود دنباله‌دارها حاوی سنگ‌بناهاي ساخت سامانه خورشيدي هستند و سابقه تشکیل آنها به زمانی باز می‌گردد که خورشید هنوز توده‌ای مدور از غبار و گاز بود.
دنباله‌دارها عمدتا از یخ، غبار و ذرات سنگ ساخته شده‌اند و اين احتمال داده مي‌شود که شاید با برخورد با سطح زمین، برای اولین بار آب را به این سیاره آورده و امکان پدید آمدن حیات را ایجاد کرده باشند. همچنین، براساس اطلاعات دریافتی از روزتا و فیله که تا کنون تجزیه و تحلیل شده‌اند، اين احتمال را نشان مي‌دهند كه برخورد دنباله‌دارها با زمین، اسیدهای آمینه را که مواد لازم برای ایجاد موجودات زنده هستند، به زمین آورده باشد.