به گزارش ایسنا، هر سال با فرارسیدن ماه محرم عکس‌هایی از عزاداری مردم در دوره‌های مختلف تاریخ معاصر، بخصوص دوران قاجار در سایت‌ها و رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود. این عکس‌ها به‌دلیل اطلاعات جالبی که از یک دوره‌ی تاریخی و آیین‌های مذهبی در خود دارند، با استقبال مخاطبان روبه‌رو می‌شوند.
با وجود نگهداری آرشیو بزرگی از عکس‌های تاریخ عکاسی ایران در موزه گلستان، بخش عظیمی از این اسناد تاریخی به‌صورت پراکنده در آرشیوهای شخصی و آلبوم‌های خانوادگی پراکنده هستند. تا کنون نیز بحث‌های مختلفی درباره‌ی راه‌اندازی یک موزه‌ی عکس برای جمع‌آوری و نگهداری عکس‌های تاریخ عکاسی ایران مطرح شده، اما هنوز به نتیجه نرسیده است.
ساعد نیک‌ذات - عکاس - در گفت‌وگو با ایسنا، در این‌باره اظهار کرد: عکس‌های عزاداری دوره‌ی قاجار مقطعی از تاریخ عکاسی معاصر هستند که یکسری آیین‌های خاص آن دوره را نشان می‌دهند. آرشیو بسیار غنی‌ای از این عکس‌ها و عکس‌هایی با موضوعات دیگر، در موزه گلستان نگهداری می‌شود.
او ادامه داد: در یکی از بندهای ۱۲ گانه انجمن عکاسان، پیگیری برای آرشیو عکاسی منسجم از تاریخ عکاسی ایران بیان شده است. تاریخ عکاسی در ایران، فاصله‌ی زیادی با تاریخ عکاسی در اروپا ندارد و از همان زمان که عکاسی در فرانسه ثبت جهانی شد، به فاصله‌ای کوتاه این هنر به ایران وارد شد و بیشتر عکس‌های آن دوران هم موجود است.
نیک‌ذات به لزوم وجود یک موزه برای نگهداری عکس‌های باقی‌مانده از دوره‌های مختلف اشار کرد و گفت: جایی که بتوان این عکس‌ها را به‌خوبی نگهداری کرد، یک موزه است. این موزه باید زیر نظر یک نهاد ترکیبی تأسیس و اداره شود. میراث فرهنگی، شهرداری و انجمن عکاسان می‌توانند با همکاری یکدیگر موزه‌ی جامعی را برای تاریخ عکاسی معاصر به‌وجود آورند تا از هر نظر، بخصوص سیستم حفاظتی و امنیتی مناسب باشد. فکر می‌کنم ترکیبی از این سه گروه با الگوبرداری از موزه عکس دنیا می‌تواند قدم مثبتی در این زمینه بردارند.
این عکاس ادامه داد: آنچه برای ما اهمیت دارد، موزه‌ی آرشیو عکس است، نه ابزار عکاسی، چون عکس‌ها هستند که سندیت دارند و از نظر فرهنگی و تاریخی می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. می‌توان با همکاری چند نهادی که گفته شد نسبت به گردآوری عکس‌های دوره‌های گذشته و تخصیص بودجه برای جمع‌آوری عکس‌های پراکنده در آرشیوهای شخصی اقدام کرد.
او همچنین اضافه کرد: من عکس‌های بسیاری را از دوره‌ی قاجار در آلبوم‌های خانوادگی دیده‌ام که معلوم نیست سرنوشت آن‌ها در آینده چه خواهد شد.