براساس گزارش گيزمگ، روند تكامل انرژي به دست آمده از گداخت هسته‌اي روندي كند است زيرا دانشمندان بايد براي انجام اين‌كار شرايط قلب خورشيد را بازسازي كنند. با اين همه محققان MIT به تازگي مرحلي بزرگ و جديد را در زمينه توليد اين سوخت پشت سر گذاشته‌اند و توانسته‌اند پلاسما را زير بيشترين فشاري كه تاكنون در دستگاه‌هاي همجوشي ايجاد شده، قرار دهند.
در همجوشي هسته‌اي هسته اتم‌ها تحت فشار قرار مي‌گيرند تا برخلاف دافعه طبيعي كه دارند، به يكديگر متصل شوند. زماني كه اتصال رخ داد، ميزان زيادي انرژي آزاد مي‌شود، و اين همان فرايندي است كه طي ميليارد‌ها سال گذشته خورشيد را زنده نگه‌داشته‌است، در خورشيد نيز مولكول‌هاي هيدروژن در مركز خورشيد با يكديگر پيوند مي‌خورند تا هليوم ايجاد كنند.
براي ايجاد انرژي كنترل شده از همجوشي هسته‌اي روي زمين، ابتدا گاز تا دماي بسيار بالايي گرم مي‌شود تا پلاسما ايجاد شود. پلاسما همزمان تحت فشار بسيار شديد قرار مي‌گيرد تا وضعيت آن تثبيت شود و در عين حال توسط ميدان مغناطيسي محصور مي‌شود.
درحالي كه دستگاه‌هاي مشهور به توكاماك‌ها تا به امروز توانسته‌اند دماي شديد مورد نياز براي ايجاد همجوشي هسته‌اي را ايجاد كنند، اما آنچه محققان MIT ادعاي آن را دارند، ايجاد فشاري بالا است كه تاكنون در هيچ دستگاهي امكان ايجاد آن فراهم نشده‌است. با استفاده از يك دستگاه توكاماك به نام Alcator C-Mod كه طي 23 سال گذشته در MUT مورد استفاده قرار داشته‌است، محققان توانستند پلاسما را تحت فشاري برابر 2.05 اتمسفر، يعني 15 درصد بيشتر از ركورد پيشين فشار در دستگاه‌هاي توكوماك قرار دهند.
MIT مي‌گويد انتظار دارد اين ركورد جديد را براي 15 سال آينده و تا زماني كه دستگاه جديد همجوشي هسته‌اي در اين مركز ساخته نشده‌است، حفظ كند. محققان مي‌گويند دستگاه Alcator C-Mod مي‌تواند ميدان مغناطيسي با قدرت 8 تسلا ايجاد كند، يعني 160 هزار برابر قدرتمند‌تر از ميدان مغناطيسي زمين. در اين آزمايش ركورد‌شكن دستگاه توانست تا فشار 5.7 تسلا پيش برود و دما را به بيش از 35 ميليون درجه سانتيگراد برساند، يعني دمايي دوبرابر دماي درون خورشيد. در اين شرايط ميزان واكنش‌هاي همجوشي به 300 تريليارد واكنش در ثانيه رسيد كه نتيجه آن توليد 1.4 ميليون وات برق بود. تمامي اين رويداد‌ها در مخزني به بزرگي يك متر مكعب رخ داده‌اند.