در اغلب موارد هدف از این تغییرات ژنتیک وارد کردن صفت جدیدی به گیاه است که به‌طور طبیعی در گونه‌ها وجود ندارد. نمونه‌های این کار در محصولات غذایی شامل ایجاد مقاومت به آفت‌ها، بیماری‌ها یا شرایط محیطی مشخص یا کاهش ضایعات مقاومت به مواد شیمیایی (مقاومت به علف‌کش‌ها) یا بهبود خصوصیات تغذیه‌ای آن محصول است. نمونه‌های این کار در محصولات غیر غذایی شامل تولید عوامل دارویی، سوخت‌های زیستی و سایر مواد سودمند صنعتی و زیست‌پالایی (استفاده از ارگانیسم‌ها برای برطرف کردن یا خنثی کردن آلاینده‌ها در یک محل آلوده) است.
اجماع علمی در حال حاضر بر این است که غذاهای تولیدشده از محصولات تراریخته نسبت به غذاهای معمول خطر بیشتری برای سلامت انسان ندارند، اما هر غذای تراریخته پیش از ورود به بازار باید به صورتی مورد به مورد آزمایش شوند.
در مقابل، مخالفان محصولات تراریخته بر اساس نگرانی‌های زیست‌محیطی، اینکه آیا غذاهای تولیدشده از محصولات تراریخته ایمن هستند یا نه، اینکه آیا محصولات تراریخته برای رفع نیازهای غذایی جهان موردنیاز هستند یا نه و نگرانی‌های درباره شمول قوانین مالکیت فکری بر این محصولات نسبت به ایجاد آن‌ها معترض هستند.