اين شماره با نوشته‌اي از پرويز دوائي آغاز مي‌شود: «در پس كوچه‌هاي پاريس». حكايت با يادي از ارنست همينگ‌وي و كتاب جشن بردوام او و پاريس اواسط قرن بيستم به حركت در مي‌آيد و به «عصر طلايي» سينما (دهه‌هاي 1930ـ1950) مي‌رسد و سينماتك‌هاي پس‌كوچه‌هاي پاريس و خاطرة نويسنده از تماشاي چند اثر كلاسيك سينماي جهان در آن‌ها. سپس از سينماهاي منفرد و پراكنده‌اي در تهران پنجاه‌ـ شصت سال قبل در چهار راه مخبر‌الدوله و لاله‌زارنو ياد مي‌شود كه فيلم‌هاي خوب قديمي را نمايش مي‌دادند. نام فيلم «گيلدا» و بازيگر نقش اول آن (ريتا هيورث) خيال دوائي را پرواز مي‌دهد به روزي برفي در اوايل دهة 1350 در شميران، همراه با عباس كيارستمي و مرتضي كاخي، كه اتفاقي «گيلدا»ی ديگري را مي‌بينند كه در آن سال‌ها شهرت غيررسمي‌اش دست‌كمی از «گيلدا»ي سينما نداشت...
«كتاب آخر» نوشتة احمد اخوّت مقاله‌اي است دربارة آخرين اثر نويسندگان: نقطه‌هاي پاياني بر سال‌ها كار؛ خاموش كردن چراغ‌ها و پايين كشيدن پرده‌ها.
«رشيد ياسمي: شعر، تجدد و اخلاق» نوشتة كاميار عابدي به زندگي و آثار اين استاد تاريخ و ادبيات در شصت‌و پنجمين سالمرگش اختصاص دارد. در اين مقاله هم سروده‌هاي رشيد ياسمي تحليل شده است و هم نوشته‌هاي او در زمينة نقد ادبي.
سجاد آيدنلو، شاهنامه‌پژوه نام‌آشنا، در مقالة «منظومه‌اي پهلواني از سدة پنجم هجري» به نقد و بررسي فرامرزنامة بزرگ (از سراينده‌اي در اواخر قرن پنجم هجري) پرداخته است.
در اين شماره دو مقاله دربارة كتاب‌هايی سينمايی اخیر مي‌خوانيم: «كارنامة سينمانويسان» از سيّد فريد قاسمي و «روياي بهزاد رحيميان» از كاوه بيات. در مقالة اول كتاب شناسي سينما در ايران از اصغر يوسفي‌نژاد و مطبوعات سينمايي ايران 1309ـ1395 از حسين گيتي نقد و بررسي شده است. مقالة دوم نيز به كتاب روياي صادقه: سيري در مستندات سال‌هاي آغازين سينما در ايران از بهزاد رحيميان اختصاص دارد.
«در جست‌و‌جوي فرهنگ اصطلاحات ديواني» نوشتة امين محمدي نقدي است بر كتاب ادبيات تاريخي و ديوانسالاري ايران... از محسن روستايي. «در بازشناسي يك فرهنگ غنی» نوشتة خسرو محمدي كتاب هزار سال با كتاب (مجموعه مقالات عليرضا ذكاوتي قراگزلو) را بررسی می‌کند. در ادامة نقدها و بررسي‌هاي اين شماره، محمد نفيسي كتاب دعوت به جامعه‌شناسي/ زهره روحي را معرفي كرده است و معصومة علي‌اكبر دربارة كتاب فلسفة ملال/ لارس اسوندسن، ترجمة افشين خاكباز نوشته است. فرخ اميرفريار كتاب پنجره/ گي دومو پاسان، ترجمة علي اصغرسعيدي را بررسي كرده است. مقالة «بي‌معنايي عشق در جهان ما» از حميد نامجو به رمان عشق در تبعيد/ بهاء طاهر، ترجمة محمدرحيم فروغي مي‌پردازد. مقالة «رازهاي مكتوم نسل پدري» نوشتة مهدي فخرزاده رمان آفتاب‌دار احمد هاشمي را از نگاهي جامعه‌شناسانه بررسي مي‌كند. كتايون كيايي كتاب شرلي/ شارلوت برونته، ترجمة رضا رضايي را بررسي كرده است و طليعه خادميان در «کاش من هم شاعر بودم» دربارة جديدترين دفتر شعر صفورا نيرّي، شعرهاي نيمشب مدار چهل و نُه درجه، نوشته است.
«خاطراتي كه به خاك سپرده نشد» از محبوبه شمشيرگرها معرفي كتابي است به همين نام كه به زبان انگليسي (انتشارات راتلج، 2013) منتشر شده است و موضوع مقالات آن، خاطرات جنگ و دفاع مقدس در ایران است.
در ادامه، «آخرين محاكمة كافكا» از حميد شوكت به سرنوشت دست‌نوشته‌هاي منتشر نشدة كافكا اختصاص دارد و «دو يادداشت دربارة كافكا»/ ايوان كليما، ترجمة رضا ميرچي از نگاهي متفاوت به اين نويسندة چك نگريسته است.
هومن عباسپور در «نگاه ويراستار»، كتاب دولت‌ها و سلسله‌هاي حاكم بر قلمرو اسلام صادق سجادي را بررسي كرده است. «اين مقاله «ماله» «منِ»!» از آرش اخوّت به عارضه‌اي نوپديد در نوشتار فارسي پرداخته است.
پس از نهمين بخش از سلسله مقالات «نام‌هاي آثار ادبي از كجا آمده‌اند؟»/ گري دكستر، ترجمة پرتو شريعتمداري، «هزار و يك داستان» را مي‌خوانيم. زري نعيمي در اين شماره كتاب‌های زیر را نقد و بررسي كرده است:
ـ حكايت راوي به روايت راوي ناظر/ غوغا بيات
- خون‌مردگي/ الهام فلاح
ـ رقص كاج‌ها/ علي حلاجي
ـ گچ و چاي سرد شده/ آتوسا افشين‌نويد
ـ هر صبح مي‌ميريم/ سيّد احمد بطحايي
در «وقت شعر» اين شماره، سايه اقتصادي‌نيا دو دفتر شعر را بررسي كرده است: اين ساختمان به پرواز در آمده يا من/ شادي بختياري‌نژاد و تابستان با برگ‌هاي برنده‌اش/ فرشته ساري.
در بخش «معرفي كوتاه» هم ده كتاب بررسي شده‌اند از جمله: كيسانيه، تاريخ، ادبيات/ وداد القاضي، ترجمة احسان موسوي خلخالي؛ سازمان پرورش افكار و هنرستان هنرپيشگي/ جلال ستاري؛ اسناد عبادي و آييني شيعه و اسناد قضائي دورة قاجار/ هاشم رجب‌زاده؛ پهلوان زنده را عشق است/ سينا ميرزايي؛ چه كسي موتسارت را كشت؟/ ارنست ويلهم هاینه، ترجمة علي اسديان.
پايان‌بخش اين شماره، «تازه‌هاي بازار كتاب» از فرخ اميرفريار است.