براساس گزارش فاكس نيوز، ساخت مسير هوايي ريه روي تراشه و روبات سيگاري مي‌تواند به درك بهتر وضعيت‌هايي مانند بيماري مزمن انسدادي ريه يا COPD كمك كند، بيماري بازگشت‌ناپذير كه در مسيرهاي كوچك هوايي ريه التهاب ايجاد مي‌كند و در عين حال مي‌تواند به تحقيقات درباره روند‌هاي جديدي كه درحال جايگزيني سيگار كشيدن هستند، مانند استفاده از سيگارهاي الكترونيكي كمك كند.
اين روبات جديد به يك مسلسل نيمه اتومات گاتلينگ شباهت دارد و داراي صفحه‌اي چرخان است كه 10-12 سيگار روي آن جا مي‌گيرند و يك فندك خودكار خودرو آنها را يك به يك روشن مي‌كند و روبات سيگارها را مانند يك انسان دود مي‌كند. با اين تفاوت كه مي‌توان تعداد، شدت و فواصل ميان پك زدن به سيگارها را در اين دستگاه تنظيم كرد و سپس شاهد آن بود كه پس از ورود دود سيگار از روي ريه تراشه‌اي چه رخ خواهد داد.
فناوري تراشه راه هوايي ريه يكي از جديد‌ترين نمونه‌هاي فناوري اندارم روي تراشه است، سلول‌هاي كشت داده شده روي تراشه‌ها كه درحال متحول سازي علم پزشكي هستند. اين اندام‌هاي مصنوعي انساني تاكنون به شكل كليه، روده، ريه و جفت ساخته شده‌اند و با ايجاد نسخه‌اي تقريبي از اندام‌هايي خاص امكان آزمايش‌هاي مختلف روي اين اندام‌ها را بدون نياز به انجام آزمايش‌هاي احتمالا مخرب روي حيوانات و انسان فراهم مي‌آورند.
براي ايجاد مسير هوايي ريوي روي تراشه،ريزكانال‌هايي با استفاده از بافت نايچه زنده انسان كه از افراد سالم يا مبتلا به COPD گرفته شده بودند،ايجاد شدند. سلول‌هاي كشت داده شده به صورت مداوم درون ريزكانال‌ها كه با استفاده از غشايي متخلخل از هم جدا شده‌بودند تا از سلول‌هاي نايچه تا چهار هفته محافظت كنند، رشد كردند و سطح مشترك هوا-مايع مشابه با آنچه در مسيرهاي هوايي ريه انسان وجود دارند را ايجاد كردند.
با استفاده از اين اندارم-تراشه محققان مي‌توانند مطالعات بسيار دقيق‌تري درباره عوارض سيگار كشيدن بر بدن انسان انجام دهند و حتي دريابند اثر اين رفتار بر هر فرد چگونه است؟ زيرا اين امكان وجود دارد كه براي هر فرد تراشه‌اي مجزا ايجاد كرد و عوارض سيگار كشيدن را به صورت انحصاري روي سلول‌هاي ريوي وي مورد بررسي قرار داد.